Op 28 en 29 september 1995 was in Vooruit dan “La tristeza complice” te zien, waarvoor Van der Harst de muziek van Henry Purcell bewerkte voor… tien accordeons!
Soms blijft hij tamelijk dicht bij het originele, maar meestal gaat hij er zo ver van weg dat zelfs “Circus Renz” aan bod kan komen in de prelude voor “The Fairy Queen” of de vijfde van Beethoven in het rondo uit “Abdelazer”. Er verlenen ook twee zangeressen hun medewerking, die op de scène elkaar afwisselen maar op de CD alle twee voorkomen. Dat zijn dus Eurudike De Beul, die o.a. een a capella versie van de folksong “Tom of Bedlam” brengt, en Fazila Ugljesa-Hadzifejzovic, een Joegoslavisch koorlid van de Vlaamse Opera.
Multiculturaliteit staat immers centraal in deze dansproductie van Het Muziek Lod in samenwerking met Les Ballets C. de la B. van Alain Platel. Deze zet tien dansers en twee kinderen op de scene, die wanhopige pogingen doen om samen te dansen. Alhoewel dat bij Platel vaak niets anders zijn dan alledaagse handelingen, lukt hen dat niet en dat leidt tot verbale en fysieke agressie. Ook het decor van William Phlips is opzettelijk lelijk en vuil, omdat dit nu eenmaal de wereld is waarin wij leven, aldus Alain Platel. Het idee om te vertrekken van Purcell is ook van Platel. Als puber werd hij immers wat klassieke muziek betreft over de streep getrokken door muziek van deze Engelse componist (dankzij de soundtrack van “A clockwork orange”?).
Ook Van der Harst, die gedeeltelijk in het Engels werd opgevoed, had reeds vroeg met Purcell te maken, maar dan wel met gemengde gevoelens. Het “maatwerk” irriteerde hem en vandaar de idee om de “essentie” uit elke compositie te halen en daarop voort te borduren. In de geest van het stuk werd dat dan gedaan op accordeon, omdat dit het muziekinstrument is van “de gewone man”. Accordeonmuziek hoort immers in onze eigen folktraditie thuis. Maar de laatste tijd heeft ook de eigentijdse “klassieke” muziek dit instrument ontdekt. Zo speelde Guy Klucevsek in Logos werk van o.m. John Zorn. Voor de klassiek geschoolde accordeonisten o.l.v. Tenuto-laureaat Philippe Thuriot van hun kant is deze productie toch nog steeds een buitenkans, omdat zij met een nijpend gebrek aan repertoire zitten. De bijhorende CD kreeg de titel “Hark!” mee, oud-Engels voor “luister!”
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 