Het NTG opende op 27 september 1995 het nieuwe seizoen (het eerste waarvoor Wim Van Gansbeke de volle verantwoordelijkheid opnam) met “De Presidentes”, het eerste faecaliëndrama van Werner Schwab.
Hoe deze pies-en-poep auteur zo populair kan worden dat tegelijk ook een Franse versie liep in het Théâtre Varia en een luisterspelbewerking op Radio 4 (in een reeks met nog twee stukken!) is me reeds een raadsel, maar in het NTG werd de onnozelheid ervan nog wat meer in de verf gezet door de regisseur die de actrices Chris Boni, Magda Cnudde en Blanka Heirman deed cabotineren dat het letterlijk niet meer om aan te zien was. Na drie kwartier hield ik het dan ook voor bekeken. Nog een geluk, want zo heb ik ook niet kunnen vaststellen dat na een intermezzo met een Tirolerorkest het stuk nog eens opnieuw versneld wordt gespeeld door Mieke van Bocxstaele, Ireen Beke (familie van? ik denk het niet, want de burgemeester had het stuk niet eens gezien) en Dafne Laquiere, terwijl de drie eerste actrices het stuk vanuit de zaal becommentariëren… Hun plaatsen waren namelijk naast die van mij gereserveerd! Als men dan weet dat de regisseur niemand minder dan Hugo Van den Berghe was, dan moet ik toegeven dat de geruchten over zijn nakend ontslag en zijn vervanging door een herrezen Jef Demedts misschien wel terecht zijn!
Begin januari 1996 verscheen er in “Het Volk” trouwens een artikel dat een aantal acteurs, w.o. Jef Demedts, Nolle Versyp en Roger Bolders, een ultimatum voor het ontslag van Wim Van Gansbeke zouden hebben gesteld. Uiteraard werden deze geruchten door Hugo Van den Berghe formeel ontkend, maar hij gaf wel toe dat de drie zware kritiek hadden geuit op Van Gansbeke. Tegen het einde van het seizoen, toen er alweer een Schwab op het programma stond, deze keer zijn laatste stuk, “Escalatie ordinair”, in een regie van Johan Dehollander, was het dan ook prijs: de Raad van Bestuur kondigde aan de contracten van directeur Hugo Van den Berghe en dramaturg Stef De Paepe niet te verlengen. Deze laatste werd op staande voet ontslagen. Zijn eerste stuk dat hij zou regisseren (het openingsstuk van het volgende seizoen) viel weg. Van den Berghe mocht nog één seizoen uitbollen. Wim van Gansbeke mocht blijven, maar die wist niet of hij dat eigenlijk wel wilde. Zo was hij b.v. erg ongelukkig met het feit dat er volgend seizoen ter compensatie een “familiespektakel” is gepland (“The never-ending story”).
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 