Al Stewart wordt 75…

De Schotse zanger en gitarist Al Stewart wordt vandaag 75 jaar.

Ik leerde hem kennen in 1970 via de dubbelelpee (later zou men dat een sampler noemen) “Fill your head with rock”. Hierop stond immers het grotendeels instrumentale nummer “Small fruit song”. Hij had op dat moment al singles en elpees gemaakt sinds 1966 die allemaal de mist waren ingegaan. Hoe leuk de “Small fruit song” ook was, ook dat zorgde nog niet voor een doorbraak. Dat zou uiteindelijk nog tot 1976/77 duren met het album “The year of the cat”, geproducet door Alan Parsons. Hieruit werden zowel de titelsong als “On the border” een wereldhit. “The year of the cat” stond ook op de dubbele verzamelelpee « Romantische Popsongs deel 2 », die ik in De Rode Vaan nr.43 van 1981 heb besproken en wat aanleiding heeft gegeven tot heel wat narigheid…

Een andere goede verzamelplaat (en een dubbele deze keer) is « Romantische Popsongs deel 2 ». Het is een themaverzameling die haar naam volledig waarmaakt. Als je dus wil punken en jiven, moet je deze elpee niet kopen, maar bij andere bezigheden kan ze best worden aangewend. Een paar hoogvliegers :« When two worlds drift apart » van Cliff Richard, « One day I’ll fly away » van Randy Crawford, « I’ll never love this way again » van Dionne Warwick en « When I need you » van Leo Sayer.
Verder nog uitstekend werk van Janis Ian, Roberta Flack, Bread, Jim Croce, Al Stewart, Minnie Ripperton, Randy Newman, Elton John, 10 CC, Peter Skellern, Harry Nilsson, Gilbert O’Sullivan en andere Leonard Cohens.
Op deze beide verzamelelpees komen heel wat nummers voor die ook weer te vinden zijn in de « top twintig aller tijden » die een aantal lezers ons toestuurden (één stuurde zelfs een top-150). Als er nog mensen dit wijlen doen : het adres is bekend, tussen de inzenders wordt een en ander verloot en de resultaten publiceren we wel eens (misschien rond nieuwjaar of zo).

Referentie
Ronny De Schepper, Niets anders dan trage slepers, De Rode Vaan nr.43 van 1981

Naschrift
Het begin van veel ellende. Ik heb veel stommiteiten uitgestoken bij De Rode Vaan maar het allerstomste was toch wel het “organiseren” van een top honderd aller tijden. Ik heb altijd gedacht dat dit op aanstoken van fotograaf Jo Clauwaert was, maar uit dit stukje blijkt nu dat dit niét zo is. Dat het allemaal is begonnen met een kwibus die zelfs een top 150 binnenstuurde (wie mag dàt wel geweest zijn?), dat wist ik niet meer. Hoe dan ook, bij die ene kwibus is het gebleven en aangezien we inderdaad veel prijzen hadden voorzien (boeken en platen) waren we wel verplicht ermee door te gaan. Maar er was natuurlijk geen kat onder de lezers van De Rode Vaan die daarin geïnteresseerd was. Dus moest ik al mijn collega’s, vrienden en kennissen de arm omwringen om een top twintig op papier te zetten. Ik kan u verzekeren: vooral bij die collega’s was dat spitsroeden lopen!