Voorafgaand aan de Olympische Spelen van 1960 in Rome had Roger Moens veel zelfvertrouwen. ‘Wie mij wil kloppen, moet heel sterk zijn.’ Met die woorden maakte hij zich op voor de finale van de 800 m. Toch werd hij hierin ‘slechts’ tweede, achter de op dat moment nog onbekende Nieuw-Zeelander Peter Snell.
Op het laatste rechte eind tot net voor de eindmeet lag Moens voorop, maar terwijl hij uitsluitend naar rechts over zijn schouder keek om een eventuele aanval op te kunnen vangen, zag hij niet dat Peter Snell hem langs links inhaalde. Vijftien meter voor de finish kwam Snell naast de verkrampende Moens en klopte hem op de streep. Hierdoor moest Moens genoegen nemen met het zilver. Direct na de finish stortte hij zich in het gras en bleef daar, met het hoofd in de handen, vele minuten liggen. Zijn carrière zou niet de glorieuze afsluiting krijgen die hij zich had gedacht. Jaren nadien zei hij hierover, toen hem gevraagd werd of de finale in Rome hem nog achtervolgde: “Ach, het heeft geen zin om achterom te kijken”.
Peter George Snell (Opunake, 17 december 1938 – Dallas, Texas, 12 december 2019) was een Nieuw-Zeelandse atleet. Hij stopte reeds op 25-jarige leeftijd, maar werd in zijn geboorteland wel uitgeroepen tot sporter van de eeuw. Als protegé van de bekende Nieuw-Zeelandse atletiekcoach Arthur Lydiard werd Snell beroemd door de drie olympische gouden medailles die hij won. Hij was vooral dominant op de Olympische Spelen van 1964: hij won weer het goud en vestigde een wereldrecord op de 800 m. Daarnaast won hij ook het goud op de 1500 m. Zijn tijd op de 800 m zou 36 jaar later tijdens de Olympische Zomerspelen 2000 nog goed genoeg geweest zijn voor het zilver, slechts een fractie verwijderd van het goud.
Snell werkte voor een tabaksbedrijf, voordat hij in 1972 naar Amerika verhuisde voor een opleiding. Hij verwierf een BSc in Human Performance, en werd daarna Ph.D. in Exercise Physiologie. Hij ging voor de Universiteit van Texas Southwestern Medical Center in Dallas werken als researcher in 1981. Hij werd assistant-professor, Department of Internal Medicine en ook Director van hun Human Performance Center. Als lid van het American College of Sports Medicine werd Snell in 1999 geëerd als een Inaugural Inductee, International Scholar, in de Hall of Fame van Atleten, Universiteit van Rhode Island. In 2010 kreeg Snell hartproblemen. Hij raakte in november 2019 onwel achter het stuur van zijn auto, en overleed een maand later in zijn huis in Dallas. Hij was niet alleen gerespecteerd voor wat hij had bereikt, maar ook voor de manier waarop hij het bereikte, met totale dominantie, gratie en bescheidenheid. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 