Veertig jaar geleden: rockfestival in het Sint-Jozef-Klein-Seminarie

“In onze tijd werden wij vanwege de studieprefect steevast van het college verwijderd als onze haren ook maar de boord van ons jasje raakten (hijzelf had immers een avant-garde punksnit die ons toeliet zijn oren in al hun glorie te bewonderen). Slechts wanneer een kapper die tijdens de oorlog nog Herrenschneider op zijn muur had gekalkt onze opstandige slierten weer tot de orde had geroepen mochten wij weer de drempel van het heilige der heiligen betreden. Anno 1980 is een new wave-festival op de speelplaats van datzelfde Sint-Jozef-Klein-Seminarie (foto LimoWreck via Wikipedia) echter niets ongewoons meer (recuperatie zal dat dan wel heten). “ Dat schreef ik veertig jaar geleden in De Rode Vaan t.g.v. het tweede Vijfhoekfestival in Sint-Niklaas. Het was een onderdeel van een artikel over het CJP (Cultureel Jongeren Paspoort).

Het nieuwe Cultureel Jongeren Paspoort (CJP) voor het seizoen 80-81 (geldig tot september 81) is van nu af verkrijgbaar op een duizendtal verkooppunten in het Vlaamse land waaronder jeugdclubs, schouwburgen, culturele centra, secretariaten van jeugdorganisaties en dienstverlenende instellingen, de hulpkantoren van de K.T.C.B. en alle agentschappen van de N.M.K.N. en de A.S.L.K. De kostprijs is zoals vorig jaar gebleven : 100 Fr.

Met zijn CJP kan iedere jongere, werkend of studerend (maar jonger dan 26 !) aanzienlijke reducties krijgen op de toegangsprijzen van de meeste culturele activiteiten in Vlaanderen en Nederland (zowel « lichte » als « zware » cultuur) en op de abonnementsgelden van Vlaamse en Nederlandse weekbladen en tijdschriften.
De v.z.w. «CJP, vereniging ter bevordering van het deelnemen van jongeren aan cultuur », een organisatie met algemene opdracht van het Bestuur voor Jeugdvorming van het Ministerie van Nederlandse Cultuur, zet hiermede zijn achtste seizoen in. Vorig seizoen schaften een goeie 20.000 jongeren — precies evenveel meisjes als jongens — zich een paspoort aan waarbij de groepen van de 19-jarigen en de 25-jarigen zich het meest geïnteresseerd toonden. Verrassend hoog lag de belangstelling vanuit kleine, rurale gemeenten waar doorgaans weinig georganiseerd wordt. Omdat de CJP-houders in een nationale enquête te kennen gaven bereid te zijn om tot 50 km ver te reizen om een voor hen interessante culturele manifestatie mee te maken werd in overleg met de N.M.B.S. een speciale korting voor CJP-houders ingevoerd ten bedrage van 25 % voor alle binnenlandse verplaatsingen naar alle bestemmingen en op alle data voor manifestaties met CJP-korting.
In het afgelopen seizoen werd ook grote aandacht besteed aan het verbeteren van het maandelijkse CJP-magazine « Tjok » dat de CJP-houders gratis in de bus krijgen.
Ook ouder dan 26 j. kan zich abonneren op « Tjok » (200 Fr.) en op die manier het CJP een extra steuntje geven. Meer inlichtingen op de landelijke zetel : CJP, Waterkrachtstraat 36 te 1040 Brussel.
ROCK OVER BELGIUM
Vanaf 12 september start te Evergem bij Gent het eerste van de reeks popconcerten in de « CJP-Pop-Promenade » en daar naartoe gaan is ook een manier om — goedkoop zelfs — aan een CJP te komen. 110 fr voor een entreekaartje én een CJP om een heel jaar mee te doen.
In Evergem wordt er opgetreden door Joystick (en niet Jostick, zoals het zetduiveltje er vorige week van maakte) en Jo Lemaire en Flouze, een aantrekkelijk programma zo te zien.
Op 3 oktober komt dan Kalmthout aan de beurt. In het jeugdhuis Zolder warmen de ons onbekende Shivering Fit de Kempische jeugd op voor Der Polizei, alweer een groep die vorige week in het animatie-pakket van het Festival van Vlaanderen zat. Alhoewel men echt niet kan zeggen dat Vlaanderen arm is aan groepen, blijken bepaalde programmaties mekaar toch fameus te overlappen.
Niet zo echter in Oudenaarde waar in de Stadsfeestzaal op 10 oktober de mindere goden Rover en Ypsilon voor entertainment moeten zorgen. In zaal Roxy te Kerksken ontmoeten we dan alweer The Bet met in het voorprogramma Shit (de naam zegt het al, waarschijnlijk). In jeugdhuis De Pungel van Bree komen dan op 24 oktober The End en The Employees aan de beurt.
DEURNE
Diezelfde dag heeft ook in Deurne een rockfestival plaats. Het verschil met voorgaande is enerzijds dat het ook op zondag 10 mei nog feest is (telkens vanaf 10.30 u) en anderzijds dat het een « free » concert is, meer bepaald het negende.
Gratis dus, maar dat houdt ook in : minder bekende namen.
Alleen The End werd hier reeds voorgesteld, terwijl de ouderen onder ons Boxer wel zullen kunnen thuisbrengen als ze weten dat daarin o.a. (Chris) Lennarth, (Marc) Messagie en (John) Dagleth actief zijn, naast pianist Jean Reingoudt en drummer Johnny Verhas (ex-Pebbles).
Weliswaar kregen we verder een keurige persmap thuisbesteld. maar nergens is er ook maar een zweern van een programma te bespeuren. Daarom geven we u alle groepen maar in de volgorde zoals ze worden opgesomd, hopende dat dit min of meer overeenkomt met de programmatie. En waar de scheidingslijn ligt tussen zaterdag en zondag dat mag u zelf raden.
Deelnemende groepen : The End, Red Baron, Stormy Monday, F-Light, Click Clack, Poltergeist, Rademaker en groep, Sof, Left Hand Drive, Deep Throat, Boxer, Orange, Former Blues Band, Vandaag, Press, White Heat, Parking Meters en Zapala.
GERAARDSBERGEN
En nog op 9 mei is de beste Belgische groep van het ogenblik, The Bet, samen met Scooter te zien in Geraardsbergen (vrijdag 8 mei zijn ze overigens in Mechelen). Wij zijn natuurlijk zo fier als een gieter dat wij destijds “She’s so wild” als veruit het beste nummer aanstipten op de verzamelaar “Beat Boys. Mother’s Homegrown Pride” maar… wie deed dat niet ?
En evenzeer is nu iedereen het erover eens dat “Don’t talk to the liar”/”You don’t have what I need” op dit ogenblik de beste Belgische single is, die zelfs kan concurreren met de beste buitenlandse producten en die wellicht dit jaar niet meer zal worden overtroffen, zodat we reeds in mei onze jaarlijkse trofee zouden kunnen uitreiken. Het enige geruzie onder de critici gaat erom dat sommigen de B-kant boven de A-kant verkiezen. Wat een luxe ! En zeggen dat The Bet destijds uit de Rock Rally werd gewipt… Toch niet onfeilbaar dus ?
Van Scooter schreven we eerder reeds dat we er geen onvoorwaardelijke supporters van zijn (gewoon al omdat « funk » waarmee zij zichzelf zo graag omschrijven, nu niet bepaald ons lievelingsgenre is), maar wat we reeds mochten horen van hun nieuwe elpee stemt ons toch positiever, vooral omdat wij daar zeker niet het etiket « funk » zouden op plakken. De door velen gehate versie van « Eight days a week » van The Beatles mag er voor ons best zijn.
LEUVEN
Wie nu nog niet weet waarheen op 9 mei, die kan het misschien in Leuven, meer bepaald in het jeugdhuis Heiberg te Kessel Lo proberen. Daar speelt tijdens een festival o.a. Luna Twist, die ’s anderendaags ook Eernegem aandoet.
Luna Twist, dat is natuurlijk Once More, winnaars van de eerste Rock Rally (in 1978, weet je nog wel oudje ?). En eigenlijk is het dat ook weer niet, want voor zover ik kan nagaan blijven van de originele bezetting enkel nog zanger Alain Tant en gitarist Filip Moortgat over. De drie brillemannen op de foto zijn van onder naar boven en vice versa : bassist Alain Gouder (ex-Cos), pianist Blanche (ex-Dirk Blanchart ?) en drummer Dirk van Gansbeke (ex ?).
Maar « back to ’78 » (of is dat van Gruppo Sportivo ?) : de prijssingle die ze toen mochten maken (“Blondie”) was meteen prijs. Toch heeft de groep er lange tijd wat met minachting op teruggekeken. De andere singles, “Zig-Zag”, “Dance Macabre” en « Toys and Tools » gingen in stijgende lijn wat « moeilijkheidsgraad » betrof. Voor ons hoefde het echter niet. Voor ons en voor vele anderen blijkbaar, want het is nog zeer de vraag of de verkoopscurve ook in die stijgende lijn ging. Alleszins kan de platenfirrna terecht zeggen dat ze „de weg effenden voor een briljante eerste L.P.. die unaniem goed onthaald werd ». Als ze er nu ook nog aan toevoegden dat ze « Stress Conference » haast niet aan de straatstenen kwijt konden, dan was de informatie compleet.
Met « Tom and Jerry » (B-zijde „Watching People”) is Luna Twist echter weer op het goede pad. Het is niet even glad als “Blondie” (als de groep dat immers per se niet wil is dat uiteraard hun goed recht), maar toch veel vlotter dan wat er tussen ligt. En dat zeggen we niet enkel omdat we Luna Twist naar ons Feest willen lokken.
Zo slecht kan het trouwens toch met de platenverkoop van Belgische groepen niet gaan als gevestigde firma’s zelfs teruggrijpen naar oude opnamen om die van het etiket Belgisch voorzien te proberen verlappen aan nieuwe consumenten. En dan heb ik het niet over de risicoloze goedkope Pebbles-compilatie die gezien de reünie wel zijn weg naar diverse draaitafels zal vinden. Eerder is het merkwaardig dat een elpee uit 1967 integraal opnieuw wordt geperst en heruitgebracht. Het betreft de Brusselse groep The Klan die nooit echt doorgebroken is maar waarvan « Already mine » en « Stop little girl » toch bekend in de oren klinken. De meeste leden zijn nu nog werkzaam in studio’s, o.a. die van Roland Kluger die overigens destijds de productie waarnam voor « zijn » label Palette, waar naast Will Tura belangrijke bijdragen tot de Belgische pop verschenen zoals « Kili watch » van The Cousins, « Move » van Jess and James en « Early bird » van André Brasseur.
« Is dat soms een plaat van The Beatles ? » vroeg mijn zoontje, maar alhoewel in de harmony-zang wel Beatle-invloed te horen is, maakten The Beatles in ’67 (« Sgt. Pepper’s » !) reeds heel andere muziek. Mijzelf doet The Klan zowel vestimentair als muzikaal dan ook eerder denken aan The Small Faces, Zonder dat hoge peil te bereiken natuurlijk, maar toch een smakelijke nostalgieke elpee.
LIER
’t Kliekske, The Knack en Peter Koelewijn scheiden in mijn discotheek The Klan van De Kreuners en dat maakt tevens veertien jaar verschil. Een heel andere sound ook. De warmte van zestig maakt plaats voor de koele jaren tachtig, maar tegelijk moet het gekunstelde plaatsmaken voor meer bewogen muziek. Een beetje paradoksaal dus, maar dat komt wel meer voor bij De Kreuners uit Lier.
Zo hebben ze een stevige live-reputatie maar op het feest van « De Morgen » in Gent lieten ze op mij zeker geen grote indruk (off-day ?). Zo is hun beste nummer nog steeds « Nummer één » maar de groep zelf distancieert zich daar nu enigszins van, o.a. door het niet op deze elpee te zetten, wat met andere singles wel is gebeurd. Zij het dat « Doe de kreun » (geen single maar vroeger reeds op de verzamelaar « Get sprouts ») in een mindere versie werd opgenomen. Zij het ook dat « Zij heeft stijl » een goede keuze is als nieuwe single, maar tegelijk de beperkingen van zanger Walter Grootaers een beetje aanduidt. Vroeger idool Raymond van het Groenewoud haalt uit een gelijkaardig nummer (« Zij weet niet wat ze doet ») toch veel meer.
Is RVHG voor De Kreuners van zijn voetstuk getuimeld, dan blijven The Kinks (gelukkig) toch in de gunst. « De lamp » (Nederlandse versie van « The hard way ») is dan ook mijn lievelingstrack. Maar « Nee oh nee » staat ook te dringen en andere zoals « Gezellig samenzijn ». Wat echter meer is : buiten « Doe de kreun » valt geen enkel nummer echt tegen. Dus…
SINT-NIKLAAS ROCKT DE PANNEN VAN HET DAK
In onze tijd werden wij vanwege de studieprefect steevast van het college verwijderd als onze haren ook maar de boord van ons jasje raakten (hijzelf had immers een avant-garde punksnit die ons toeliet zijn oren in al hun glorie te bewonderen). Slechts wanneer een kapper die tijdens de oorlog nog « Herrenschneider » op zijn muur had gekalkt onze opstandige slierten weer tot de orde had geroepen mochten wij weer de drempel van het heilige der heiligen betreden.
Anno 1980 is een new wave-festival op de speelplaats van datzelfde Sint-Jozef-Klein-Seminarie echter niets ongewoons meer (recuperatie zal dat dan wel heten), zodanig dat de liefhebbers er op vrijdag 29 augustus reeds voor de tweede maal het Vijfhoekfestival kunnen meemaken.
Er wordt – zoals het de jongste tijd de gewoonte is – zeer vroeg gestart. Om 13 uur al treedt Ganesha’s Gang het zonlicht (hopelijk !) tegemoet, om 14.30 afgelost door de Nederlandse Urban Heroes. Toulouse Lectric rondt het eerste gedeelte af om 16u.
Als er geen vertragingen in het programma voorkomen (wat helaas nog wel eens het geval pleegt te zijn), barst het vuurwerk echt los om 17u met Rick Tubbax en zijn Taxi’s. Benieuwd of Jo Lemaire en haar Flouze tegen dit geweld opkunnen (om 19u). Als top of the bill meent men echter nog vaak (o.i. ten onrechte) dat men een beroep moet doen op een buitenlandse attractie. In Sint-Niklaas worden dat The Original Minors uit Engeland.
Tweehonderd frank betaal je om binnen te komen, tenzij je je haast om nog een voorverkoopkaart van 150 mee te pikken.
We blijven nog even in de hoofdstad van het Land van Waas, want op zaterdag 30 augustus viert de KAJ haar Wejofeest (Wejo, mijn waarde, zijnde de afkortingen voor werkende jongeren).
Dat gebeurt dan in de Stadsfeestzalen. Om 10u wordt daar reeds een arbeiderstheater voor de nog half slapende leeuwen geworpen. Deze worden echter wel gewekt door het geraas dat zal gepaard gaan met de behendigheidswedstrijd voor moto’s en brommers om 10.30u (onder het motto : « Wij gaan met onze tijd mee »). Het arbeiderstheater mag terecht zijn poging nog eens overdoen om 14u. Dan heb je trouwens om 13u reeds een optreden van Sfinx meegenomen en zit je meteen klaar voor de Amoco Cadiz die om 16u zal aanvangen.
’s Avonds is er dan een rockfestival waarvoor de Vlaamse groepen die nog niet door Vijfhoek werden ingepalmd werden ingehuurd, zijnde Once More en The Misters. Omdat drie scheepsrecht is werd aan ouwe sokker, excuseer : rocker, Roberto gevraagd om de dans te openen.
BIJ DE MONDE VAN DE DENDER
Op het jaarlijks jazzfestival van Dendermonde wordt de hoofdmoot gevormd door jazzreuzen die ons bekend in de oren klinken. In Toots Thielemans en Philippe Catherine vinden immers het feest van 1979 en dat van 1980 elkaar terug. In Dendermonde voegt men er ook nog de bekende violist Svend Asmussen bij. Dit supertrio wordt begeleid door Ed Thigpen (drums), Rob Francke (piano) en Rob Langereis (bas). Andere groepen die optreden op zaterdag 6 september van drie uur ’s namiddags tot drie uur ’s nachts en waar je tegen betaling van 300fr kunt naar gaan kijken zijn het Dorothy Donegan Trio (VS), het Sammy Rimington Kwintet (GB), Harold Dejan’s Olympia Brassband from New Orleans (VS), Les Petits Paradeurs de la Rue du Canal (F) en natuurlijk het huisorkest : The Jeggpap New Orleans Jazzband.
Op vrijdag worden de festivaliteiten ingezet met mensen die in Dendermonde reeds een succesrijke traditie hebben opgebouwd : Rhoda Scott, Max Collie’s Rhythm Aces en The Crescent City Dreamers. Dit spektakel heeft plaats van 19 tot 24 uur en kost « slechts » 200fr.
Ook in Mechelen kan men Philippe Catherine aan het werk zien en dat op zaterdag 30 augustus om 20u in de Oude Stadsfeestzaal. Hier betaal je 220fr en de organisatie is in handen van Radio Mechelen en Café Den Akker.

Referenties
The Klan, Join us, EMI 1 A 062-64312.
De Kreuners, ’s Nachts kouder dan buiten, WEAL 58-299. Op 16 mei spelen ze in Essen, 22 mei Ranst, 23 mei Wespelaar (op een niet te missen festival met verder nog RVHG, Rick Tubbax en The Machines) en op 31 mei in Melsele.