John Cosgrove

Vijf jaar geleden heb ik een boek herlezen dat voor mij een heel grote sentimentele waarde heeft. Het betreft “Cedar of Lebanon” van John Cosgrove uit 1952, maar – eerlijk gezegd – dat weet ik pas vrij onlangs. Ik kende het boek in Nederlandse vertaling als “Vitus Curtius” en ik moet het zo rond 1967 gelezen hebben.

Dat was ter gelegenheid van een zogenaamde “retraite” in onze collegetijd. Tijdens dat korte verblijf in een klooster, waarbij we verondersteld werden ons te “bezinnen” over ons leven, mochten we in de dode uurtjes wel lezen, maar het moest een “geestelijk” boek zijn. Ik zou begot niet weten wat men daaronder verstond, maar via mijn vriend Roland Hiel kreeg ik dit boek in handen dat eigenlijk een historische roman is, maar wel met een religieuze inslag. Hoe dan ook, het passeerde “de censuur” en op de drie dagen dat we in dat klooster zaten, heb ik het toch omvangrijke (459 pagina’s) werk voor zowat drie vierden uitgelezen en ik vroeg aan Roland of ik het mee naar huis mocht nemen om het helemaal uit te lezen, wat toch wel bewijst dat het mij boeide, zodanig dat toen ik het enige tijd geleden in exact dezelfde Reinaert-uitgave tegen kwam op een rommelmarkt, ik het mij zonder aarzelen heb aangeschaft.
Ondanks het feit dat ik bij het herlezen wel onwennig reageer op het zeemzoete verhaal over de kindsheid van Jezus was ik toch van plan ook nu door te lezen omdat ik veronderstelde, aangezien ik op dat moment nog maar 24 pagina’s ver was, dat het verhaal later met een volwassen Christus mogelijk wat “avontuurlijker” zou worden. Ik meen me nu trouwens al te herinneren dat dit eigenlijk het bijbelse verhaal van de bekeerde centurio is, deze keer verteld vanuit het standpunt van de Romein. Uiteindelijk bleek de beate toon echter aangehouden en ben ik er na de fameuze pagina 64 mee opgehouden.

Over de auteur wist ik dus al die tijd helemaal niets, maar na veel zoekwerk op het internet ben ik uiteindelijk toch bij deze tekst beland: “Dr John Cosgrove, BA, MA, MEd, PhD, DASE, PGCE, CELTA is very well qualified in History and in Education. He has had many years in the field of education from schools to universities. He has been involved with teacher training for over thirty years and has held senior positions in the university sector including that of Dean of the Faculty of Humanities. He has been the chief external examiner at Reading University for teacher-training courses. He has been on the Rochdale Education Committee and its successors for over 20 years and has held the chairmanship or vice-chairmanship of four governing bodies as well as of many university level committees. He is particularly well known for his contribution to Catholic Education mainly in the Salford Diocese and was once invited to be an occasional historical consultant to a Congregation in Rome. He has taken part in 80 OFSTED inspections specialising in History, Religious Education and Spiritual, Moral, Social and Cultural aspects. He has written academic theses and has had a few articles accepted by newspapers (Times Educational Supplement) or journals (The Month) but this (foto) is his first novel. He has a children’s novel based on the Civil War, almost ready and has ideas for more work on Dr Erfert’s career as the Emperor of Education with no clothes. He also has a plan for a non-fiction academic book on the principles of history teaching for student teachers and for teachers having an OFSTED inspection. He is now retired from full time work.”
Ik realiseer me nu dat als “The Emperor of Education Has No Clothes” uit 2007 zijn eerste roman is, dat hij onmogelijk de auteur van “Vitus Curtius” kan zijn, ondanks zijn “contribution to Catholic Education”. Misschien is het de zoon van? Alleszins lopen op het internet (met name b.v. op goodreads) de bibliografieën van de twee John Cosgroves door elkaar.

Ronny De Schepper