Brooke Shields was amper vijftien toen ze doorbrak in “The Blue Lagoon” (foto). In 1981 volgt dan nog “Endless love” van Franco Zeffirelli, maar voor de rest had het dus allemaal niet veel om het lijf. Brooke Shields kwam dan ook vooral in het nieuws als society figure. Van 1997 tot 1999 was ze getrouwd met tennisser Andre Agassi. Sinds 4 april 2001 is ze getrouwd met scriptschrijver Chris Henchy en samen kregen ze twee dochters. Ook had ze een kortstondige relatie met John F. Kennedy jr., acteurs Michael Bolton en Liam Neeson en zanger Michael Jackson.
Nochtans had ze twee jaar vóór “The Blue Lagoon” reeds haar beste rol gespeeld. Dat was dan in Louis Malle’s “Pretty baby”. Malle behandelt hierin het thema van de jeugdprostitutie op een “kuise” manier. “Iedereen wéét dat seks de hoofdbezigheid is in een bordeel,” zegt hij, “dus ik moet dat dan ook niet nog eens uitgebreid gaan tonen.” Toch was Brooke Shields als de kind-prostituée Violet kort naakt te zien. Haar moeder Teri verspreidde immers al naaktfoto’s van haar toen ze amper tien was. Het is evident wie hier in de fout gaat. Net zoals in de film duidelijk wordt gemaakt, moeten kinderen om tot de wereld der volwassenen te kunnen behoren ook de verdorvenheid van die volwassen wereld kunnen aanvaarden…
Die onschuld etaleert Shields dan wel in “The blue lagoon” van Randal Kleiser in 1980 met Christopher Atkins. Maar Patrick Duynslaeger noemde het in Knack “een Disney-pornofilmpje voor goedgelovige kleuters”. Een “beroemde” scène is wel die van de eerste menstruatie. Op die manier is het toch ook een beetje een “inwijdingsfilm”. Op de set werd Shields overigens verliefd op Atkins, maar moeder Teri stak er een stokje voor in de vorm van John Travolta, die ze graag aan haar dochter gekoppeld zag. Maar Travolta trekt meestal met oudere vrouwen op, wat zou hij nu dus aanvangen met iemand die elf jaar jonger was dan hij?
Dan maken we maar een sprong naar 2001, als ze te zien is in “What makes a family”, een Amerikaanse televisiefilm van Maggie Greenwald. Het begint als een lesbische liefdesgeschiedenis, maar het eindigt als een courtroom drama, als één van de partners (Cherry Jones) overlijdt en de overlevende partner (Brooke Shields, haar advocate is Whoopi Goldberg) tegen de ouders van de overledene moet vechten voor het hoederecht over het kind dat haar partner via kunstmatige inseminatie had verkregen. Maar goed, dat is tenminste nog een rol “met vlees aan”. Dat kan niet worden gezegd van die in “Chalet girl” (Phil Traill, 2011). Daarin is ze gewoon de omhoog gevallen echtgenote van Bill Nighy, die zich verzet tegen de vrijage van haar zoon (Ed Westwick) met de chalet girl in kwestie (Felicity Jones).
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 