Fons Mariën las ‘Gender in de blender ‘ van prof. Piet Hoebeke (foto travestie.org).
Auteur van dit is boek is de uroloog Piet Hoebeke (UZ Gent). Onderwerp is het begrip gender, dat sinds enkele decennia de biologische sekse als begrip overvleugelt. Genderdenken ontstond in 1955 en werd geijkt door sexuoloog en psycholoog John Money.
Het biologische geslacht verdeelt de mensheid in mannen en vrouwen. Daarnaast bestaan er interseksen, d.w.z. baby’s met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken. Als uroloog heeft Piet Hoebeke daar beroepsmatig veel mee te maken. Hij blijft wel heel vaag over het procentueel aandeel van de groep interseksen, terwijl ik uit andere lectuur weet dat om 0,02 tot 1,5 % (naargelang van de definitie) van de borelingen gaat.
Het begrip gender dat de laatste decennia veld heeft gewonnen in de seksuele theorievorming is heel subjectief. Volgens Piet Hoebeke is “genderidentiteit het diepe aanvoelen van het individu om zich te identificeren als man, als vrouw of als alles wat zich tussen die uitersten kan bevinden”. Genderidentiteit is dus veel meer fluïde dan het binaire opdeling man-vrouw in de biologie. Doorheen het hele boek luidt het dat de binaire opdeling ons in “hokjes” dwingt en dat het fluïde begrip gender beter is om de grote verscheidenheid aan (seksuele) identiteiten te ondersteunen.
Dan gaat het o.m. om transseksuelen, travestieten, homo’s en lesbiennes, biseksuelen. Wat nu bekend is als LHBTQ+, een woord dat steeds meer uitbreidt, nu er ook queers zijn (die in geen “hokje” willen gestopt worden). Hoebeke heeft het naast genderidentiteit ook over genderexpressie en seksuele voorkeur, genderneutraliteit. Hij gebruikt als beeldspraak het mengpaneel dat verschillende knoppen bevat die elk kunnen opschuiven naar twee uitersten en alles wat daartussen zit.
Exit dus de binaire modus man en vrouw, die het hard te verduren krijgt ook al kan de auteur het biologische gegeven niet ontkennen. Het begrip gender is uitstekend geschikt om alles te relativeren, past in het postmoderne denken, in het feminisme (dat gekenmerkt wordt door biofobie, cfr. het boek ‘Dames voor Darwin’ van Griet Vandermassen dat ik eerder besprak). Hoebekes boek is een goede introductie in het hedendaagse genderdenken en is heel leesbaar. Ik hou me hier in qua bedenkingen hieromtrent omdat ik elders een uitgebreid essay publiceer over wat ik ‘de bio-aversie van de genderideologie’ noem.
Fons Mariën
dagelijks iets degelijks 