Het is vandaag ook al 25 jaar geleden dat de Vlaamse jazzlegende Etienne Verschueren is overleden.
Etienne Verschueren ontdekte als een echte “swing kid” de jazz en de sax tijdens de oorlog. Op dat moment studeerde hij piano aan het KMC te Gent en hij vloog meteen aan de deur. Verschueren denkt er als een kwajongen aan terug: “Als de professor weg was, zeiden mijn medestudenten: allez speel nog ne keer nen boogie! Alle studenten gingen in die tijd hun soep drinken en biljart spelen in de Astoria. Boven was er een piano en daar zaten dan de wat ik zou noemen de ‘niet-ernstigen’ van het conservatorium. Wijlen Julien Van Ierschot bijvoorbeeld, de latere pianist van de Chakachas. Dat was een echte clan, wij waren de witte brigade van de muziek. Wij moesten onderduiken zodat ze niet konden horen wat wij uitstaken.”
Na de oorlog werd hij lid van The Belgian Bluebirds, die vooral in Duitsland voor Amerikaanse soldaten optraden. Leider was Micky Bunner en twee andere bekende leden waren bassist Roger Vanhaverbeke en een andere saxofonist Jack Sels, wiens leven in de film “Just friends” wordt geëvoceerd.
In 1955 speelt hij in de belangrijke jazzclub “La rose noire” samen met de big band van Jeannot Morales, waarin verder o.a. de Congolese zanger-gitarist Vicky Down, de violist Eddie Delatte, de saxofonist Johnny Dover, de drummer Freddy Rottier, de trompettisten Louis De Haes, Bob Pauwels en Charlie Knegtel en de bassist Jean Warland.
In 1958 treedt Verschueren toe tot het orkest van Henry Segers van het toenmalige INR, om in 1963 over te stappen naar het zogenaamde variété-orkest van de NIR o.l.v. Fernand Terby. Nog geen jaar later kreeg hij de leiding van het BRT-dansorkest toegewezen, dat hij later als BRT-jazzorkest groot zal maken… tot het uit bezuinigingsoverwegingen wordt opgeheven.
Het grootste Belgische jazzsucces (tot op heden) werd uiteraard geschreven door de Brusselaar Toots Thielemans, maar wat minder geweten is, is dat zijn “Bluesette” ook veel te danken heeft aan het arrangement van Etienne Verschueren, die verder niet alleen platen produceerde van Jean Walter, Jo Leemans of Will Ferdy, maar die ook onder de naam Burt Random op orgel zelf platen met “madison”, de nieuwste rage na de twist, uitbracht. Hij was ook de producer van iemand die schuilgaat achter het pseudoniem Johnny Silent.
Referentie
Mon Devogelaere, interview met Etienne Verschueren, Swingtime nr.42
dagelijks iets degelijks 