Het is vandaag ook al dertig jaar geleden dat de Italiaanse componist Luigi Nono is gestorven (foto Fernando Pereira via Wikipedia).
Luigi Nono studeerde aan het Conservatorium te Venetië waar hij kennis maakte met de dodecafonie. (Hij huwde Schönbergs dochter Nuria in 1955.) Hij ontpopte zich daarna tot toonaangevend componist van elektronische, aleatorische en seriële muziek. In 1952 werd hij lid van de communistische partij. Zijn avant-garde muziek was een revolte tegen de bourgeois-cultuur. Daarom keerde hij zich af van het concertgenre ten voordele van opera (Peter Rundel was o.a. in de Munt de dirigent van “Prometeo”). In zijn werk zijn vaak politieke teksten verwerkt. Vele van zijn werken hebben een duidelijke politieke strekking, maar dat werd niet altijd zo begrepen. Bekend is b.v. zijn optreden op het feest van L’Unità (het blad van de Italiaanse communisten): de man werd van het podium gejouwd, tot een partijmandataris kwam verklaren dat het eigenlijk om een compositie tegen de oorlog in Viëtnam ging…
Samen met Claudio Abbado en Maurizio Pollini organiseerde hij gratis concerten voor arbeiders uit het industriegebied van de Reggio nell’Emilia. Toen trouwens in november ’92 een Turks gezin om het leven kwam bij een racistische brandstichting in Solingen, nam Abbado met de Berliner “Il canto sospeso” op, die Luigi Nono in 1955 op teksten van vermoorde verzetsstrijders uit de Tweede Wereldoorlog had geschreven, om te waarschuwen tegen het feit dat het fascisme weer de kop opstak.
dagelijks iets degelijks 