Twintig jaar geleden: interview met Benoît De Leersnyder

Op 25 april 2000 brachten in een regie van Ronny Lauwers de zangers Hannelore Muyllaert, Ann De Prest, Benoît De Leersnyder samen met pianist Hein Boterberg en cellist Lode Vercampt een programma rond de Franse chansonnier Léo Ferré in de Vlaamse Opera.

De Gentse bariton Benoît De Leersnyder (°1971) had in 2001 pas zijn opleiding aan de Operastudio op de Bijlokesite beëindigd of hij mocht al de hoofdrol vertolken in Mozarts “Le nozze di Figaro” in een productie van de Muntschouwburg.
De vijf opvoeringen vonden weliswaar plaats in de ateliers van de Munt, meer bepaald in de Malibranzaal, en niet in de prestigieuze opera zelf, maar dergelijke productie, speciaal bedoeld voor jongeren, is vaak een opstapje naar een “volwaardig” contract. Bovendien is en blijft het een hoofdrol in één van Mozarts beste opera’s natuurlijk.
OPERETTES
Tot dan toe was De Leersnyder vooral te zien in operettes. Hij is één van de zeldzame jongeren die nog gelooft in het genre: “Volgens mij heeft de operette wel degelijk een toekomst. Het is alleen jammer dat het genre nog bijna uitsluitend door amateurs wordt gebracht.”
De grote operette-revival daarentegen die ons vijftien jaar geleden werd beloofd, kwam er inderdaad nooit. Dat was de tijd dat Herwig De Weerdt zich nog geroepen voelde om een “hedendaagse operette” te schrijven. Niks meer van gehoord. Zelfs de tandem Van Laecke-Brossé die hiervoor in de wieg is gelegd, heeft geen interesse. Johan De Smet misschien wel, maar die is in staat het libretto te laten schrijven door Kamagurka en dan krijgen we vast iets heel anders dan wat Benoît bedoelt…
Hij beëindigde zijn opleiding bij de Operastudio met een opvoering van de Offenbach-operette “La jolie parfumeuse”: “Kort daarvoor had ik pas een andere operette van Offenbach achter de rug, La Vie Parisienne in Sint-Niklaas, en in Kortrijk was ik te horen in de operette Paganini van Franz Lehar, een productie van het Lyrisch Toneel.”
Op aanraden van zijn ouders (vader Luc is de vroegere baas van VTM) heeft Benoît eerst plichtsgetrouw rechten gestudeerd, maar hij heeft altijd al willen zingen. Op een dag is hij zo maar een auditie georganiseerd door de Gentse sopraan Jacqueline Van Quaille binnengestapt en heeft hij zijn kans gewaagd: “Ik wilde later niet met een midlife-crisis te worden geconfronteerd, waarbij je jezelf verwijt van het niet te hebben gedaan.”
Het was meteen een schot in de roos. “Zingen geeft mij veel meer voldoening. Ik geniet er elk moment van. Gewoon al het gevoel op een scène te staan. Zelfs bij een repetitie krijg ik kippenvel. Dat gevoel maakt het leven de moeite waard. Men zegt wel eens dat wij de mensen willen laten dromen, maar dat is niet helemaal waar, want dit is het echte leven, niet dat andere, dagdagelijkse, grijze bestaan.”
PRINCE
“Al is zingen anderzijds natuurlijk wel een egocentrische bezigheid,” voegt hij er relativerend aan toe. “Je wordt immers voortdurend met jezelf geconfronteerd. Maar precies dààrdoor ben je in staat mensen te ontroeren. Je moét wel telkens zingen alsof het de eerste keer is. Het is hard werken, maar het publiek mag daar niets van merken. Als je een brood koopt bij de bakker, sta je er toch ook niet bij stil dat die mens daar zo vroeg is voor moeten opstaan? Vandaar ook dat het leren nooit ophoudt. Er zal altijd wel iemand zijn, die je nog iets méér kan bijbrengen. Trouwens, schrijf dat maar op: hoe groter de leraar, hoe kleiner het ego.”
In 2001 werkte Benoît ook mee aan de Jef Vander Meulen-herdenking door de SP-wijkclub die naar deze Gentse componist werd genoemd.
Alhoewel hij thuis alle soorten muziek te horen kreeg, zweert Benoît al van kleinsaf aan bij klassiek. “Ik hou ook van Prince en Harry Conninck jr. maar ik kan zo niet zingen.”
Benoîts vriendin, sopraan Ann De Prest, studeerde aan het Royal College of Music in Londen en vertolkte in dezelfde Muntproductie de rol van Barbarina. Ook Hannelore Muyllaert is een vriendin (maar in een andere betekenis van het woord dan) van jaren terug, wat er ongetwijfeld zal voor zorgen dat de Ferré-productie een homogeen geheel zal worden.

Referentie

Ronny DE SCHEPPER, Interview met Benoît De Leersnyder: “Op een podium staan maakt het leven de moeite waard”, Het Laatste Nieuws 15 november 2000