De voormalige Oost-Duitse wielrenner Olaf Ludwig (bovenstaande foto Etixer via Wikipedia) wordt vandaag zestig jaar…
Olaf Ludwig was in 1977 reeds wereldkampioen ploegentijdrit geworden bij de juniors samen met Thomas Barth, Andreas Kluge en Falk Boden en een jaar later voegde hij daar nog een wereldtitel in de ploegentijdrit in die kategorie aan toe (Kluge was wel vervangen door Udo Smektalla). In 1981 behaalde hij opnieuw een wereldtitel in deze discipline, deze keer bij de amateurs, en met als ploegmaten Bernd Drogan, Falk Boden en Mario Kummer.
In 1982 won hij de Vredeskoers en een jaar later de Ronde van de Toekomst. In 1986 won hij opnieuw de Vredeskoers, nadat hij ook nog drie maal als derde was geëindigd.
In 1988 behaalde hij de Olympische titel in Seoel, als ik me niet vergis de laatste keer dat het Olympisch wielrennen nog enkel door amateurs mocht worden betwist.
In 1990 werd hij prof bij het Panasonic-team van Peter Post (zie foto). Hij won dat jaar meteen een etappe in de Ronde van Frankrijk en bracht tevens de groene trui van het puntenklassement mee naar huis. Dat jaar was hij ook nationaal kampioen van de DDR bij de profs, de enige keer dat deze wedstrijd ooit is betwist.
In 1991 won hij de E3-prijs en de Grote Prijs Rik Van Steenbergen en werd hij o.a. tweede in Parijs-Tours en Parijs-Brussel.
In 1992 won hij opnieuw een rit in de Tour en tevens won hij Kuurne-Brussel-Kuurne, Dwars door België, de Grote Prijs van Fourmies, de Vierdaagse van Duinkerken en de Amstel Gold Race. Daarnaast werd hij nog tweede in Parijs-Roubaix, derde in Parijs-Tours, vijfde in Parijs-Brussel en zesde in Milaan-San Remo. Genoeg voor een zege in het Wereldbekerklassement.
In 1993 won hij opnieuw een rit in de Tour en werd hij derde in het wereldkampioenschap na Lance Armstrong en Miguel Indurain.
In 1994 stapte hij over naar Telekom en won hij de voor deze Duitse ploeg enorm belangrijke Rund um den Henniger Turm. Daarna draaide hij nog twee jaar mee op een iets lager niveau om tenslotte assistent te worden bij T-Mobile.