Vandaag is het vijftien jaar geleden dat Johnnie Johnson is overleden (foto Carl Lender via Wikipedia). Hij is vooral bekend als pianist van Chuck Berry op zijn Chess-platen, ook al zorgde Chuck er meestal voor dat zijn gitaar op de voorgrond trad en de piano enkel een begeleidende functie had.
Nochtans had Johnnie Johnson samen met hem zijn eerste hit geschreven, “Maybellene”, waarbij de rolverdeling als volgt zou zijn geweest: Johnnie Johnson zorgde voor de muziek en Chuck Berry voor de tekst. We moeten daarin trouwens eerlijk zijn: buiten een paar geweldige gitaarriffs (denken we maar aan “Johnny B.Goode”) was Chuck Berry inderdaad niet zo’n grote componist. Vaak kopieerde hij zichzelf en, zoals gezegd, concentreerde hij zich haast uitsluitend op zijn gitaarspel.
Het enige nummer waarin Johnnie Johnson toch nog min of meer aan bod zou kunnen komen, is volgens mij “Rock’n’roll music”, maar juist op dat moment (6 of 15 mei 1957) werd Berry begeleid door Lafayette Leake. De versie van The Beatles lijkt met name toch erg op het pianospel van Johnson gebaseerd. George Martin speelde hier de pianopartij, want het zal nog duren tot “You’ve got to hide your love away” vooraleer de Beatles voor het eerst een sessiemuzikant inhuren, namelijk fluitist Johnnie Scott (*).
Als luistervoorbeeld heb ik voor “Johnnie B.Bad” gekozen, een instrumentaal bluesnummer dat ook nog als “Tanqueray” is gekend. En ik heb opzettelijk voor een filmpje gekozen dat het wel degelijk “Johnnie B.Bad” spelt en niet “Johnnie be bad”. Want net als bij “Johnny B.Goode” zelf (waarop de titel alleen maar alludeert, ik hoor geen muzikale overeenkomsten), veronderstelt men vaak dat dit betekent: “Johnny, wees braaf”, maar het is gewoon een familienaam “Johnny B.Goode”. (**)
Ronny De Schepper
(*) Een live-versie (opgenomen 25 november 1964, uitgezonden 26 december 1964) staat op het album Live at the BBC. Ook hier zou George Martin eventueel nog piano kunnen spelen, maar een tweede live-versie, opgenomen in juni 1966 in Tokio, staat op Anthology 2, en ik vraag me af wie er hier dan wel piano zou hebben gespeeld. Of is het een versie zonder piano, zoals hier in Parijs?
(**) Ik heb altijd de indruk dat het misverstand ook in de hand is gewerkt door het hilarische fragment uit de film “E.T.” van Steven Spielberg, waarbij een dronken E.T. Engels leert van Sesamstraat op televisie. Daarin moeten de kleuters de letter “B” herkennen en als dat lukt, zegt de leraar: “Good!” Waarvan E.T. dan “be good” maakt en het eindeloos herhaalt al shuffelend door de kamer. Gertie (Drew Barrymore) is de eerste die dit hem hoort zeggen: “Mamie, he can talk!”
Bij het afscheid van Gertie drukt E.T. haar ook nog eens op het hart: “Be good!” Op de kortste keren zat ze aan de drank en de drugs, maar dat is dan weer een ander verhaal!
dagelijks iets degelijks 