Christine De Schepper (1951-1995)

Morgen zal het ook al 25 jaar geleden zijn dat Christine De Schepper is overleden. Ik noemde haar “mijn zus”, alhoewel we enkel de familienaam gemeen hadden, er was geen familieband. Christines heengaan is een tragedie waarover ze zelf voorafgaandelijk (uiteraard) een boek heeft geschreven, maar van dit boek is op het internet niks terug te vinden, noch biografische gegevens over haar, noch een foto, kortom niks, niks, NIKS! Ik vind het vreselijk en alhoewel ik me niet geroepen voel om iets over dat aangrijpende boek te schrijven, wil ik wel proberen met een paar “annekedotes”, zoals L.P.Boon dat noemde, haar terug tot leven wekken, want ik vind het wraakroepend dat iemand zo maar in het niets verdwijnt!

Zoals die keer dat ik haar samen met Johan de Belie ging opzoeken aan de kust, waar ze woonde, met name in Knokke-Heist. We gingen eerst naar haar ouderlijk huis, dat een bierstekerij was. Daar was ze echter niet te vinden. Ze lag immers op het strand “De Idioot” van Dostojevski te lezen. Nu is dit sowieso al een lovenswaardige bezigheid, maar het wordt nog beter als je weet dat ze dit deed in het kader van haar examen in de Germaanse (want het was vandaar dat we elkaar kenden). Goed, we vinden Christine inderdaad terug en maken nadien een fikse wandeling met haar. Nu, wie dat boek van Dostojevski kent, weet dat dit een dikke klopper is. Dus na verloop van tijd zucht Christine vermoeid: “Zie me hier nu lopen met de idioot!” Waarop Johan en ik gelijktijdig: “Over wie van ons beiden heb je het nu eigenlijk?”

In onze eerste kandidatuur was prof.Willem Pée nog de vaandeldrager van het departement Nederlandse Taalkunde, dus moest ik bij Pée, die rustig een banaan zat te verorberen, mondeling examen afleggen. Het ging niet goed. Zo herinner ik mij dat ik op de vraag wat “de West” was, “West-Vlaanderen” antwoordde, terwijl dat natuurlijk “West-Indië” moest zijn. (Tussen haakjes: wat dit met Nederlandse Taalkunde had te maken, mag Pée weten!) Ik stevende dus rechtstreeks op een buis af, maar nu moet je weten dat die examens in alfabetische volgorde werden afgelegd en ik werd dus voorafgegaan door “mijn zus” Christine. Pée had aan haar gevraagd wat haar familienaam betekende. En Christine had natuurlijk tegenover de militante atheïst Pée een vreselijk katholiek verhaal over de hemelse Schepper opgehangen. Christine werd op dat examen op haar beurt voorafgegaan door Constant “Stanne” De Neve, die toen mijn beste vriend was in de Germaanse. Met hem had ik het ook reeds over de herkomst van mijn familienaam gehad. Stanne gaf er dezelfde betekenis aan als Eriek Verpale (een andere kortstondige Germanist) in “Katse nachten”. “Scheppen” zou dan onder de rok van een meisje of een vrouw naar haar geslacht grijpen zijn. “Grab them by the pussy!” zoals Trump zou zeggen. Toen ik dus ook deze vraag kreeg bij Pée was dit het eerste waaraan ik moest denken. Ik durfde het echter niet uit te spreken, dus ging ik maar voor “vuilnis opscheppen”. Waarop Pée van het lachen bijna stikte in zijn banaan. “Zo zie je maar weer, hé” gaf hij bijzitter Valeer Frits Vanacker een por in diens ribbenkast, “de meisjes zoeken het in het goddelijke en de jongens in het vuil van de straat!” Enfin, hij vond het zo grappig dat ik later werd gedelibereerd.

Maar met die grapjes doe ik Christine misschien wel onrecht. Als er iemand een ernstiger stuk wil schrijven, dan zou die me daarmee dus een groot plezier mee doen!

Ronny De Schepper

(foto’s met dank aan Nathalie David)