Vandaag is het ook al tien jaar geleden dat de Amerikaanse actrice en operazangeres Kathryn Grayson is overleden.
Ze werd geboren als Zelma Kathryn Elisabeth Hedrick in het beruchte Salem, maar ze groeide op in Kirkwood, waar ze op 11-jarige leeftijd werd ontdekt door de mij onbekende operazangeres Frances Marshall. Enkele jaren later werd ze opgemerkt door Sam Katz, een producent van de filmstudio Metro-Goldwyn-Mayer, die zocht naar een tegenhanger van tienerzangeres en -actrice Deanna Durbin. Hij bood haar een contract aan, maar zij weigerde, omdat ze opera boven de film verkoos. Ze veranderde later van gedachten en tekende het contract, maar bleef nog lang enkel actief als zangeres. In 1940 legde ze haar eerste screentest af, maar deze verliep niet succesvol. Studiobaas Louis B. Mayer was ontevreden met haar acteerspel en gaf haar de opdracht acteerlessen te nemen. Grayson nam een jaar lang training, voordat ze haar filmdebuut maakte in een deel van de destijds razend populaire Andy Hardy-reeks, Andy Hardy’s Private Secretary (1941). Ze werd geprezen door critici en kreeg veel lof voor haar acteerspel. Een criticus schreef zelfs dat ze de show van hoofdrolspeler Mickey Rooney stal. Van de ene op de andere dag groeide ze uit tot een ster, met alle gevolgen vandien. Zo werd ze gestalkt door een man van middelbare leeftijd en daarom nam ze voor te trouwen met de eerste man die ermee door kon, gewoon om van haar stalker vanaf te zijn, aldus Wikipedia dat m.i. hier nogal doordraaft.
Zo trouwde Grayson dus op 19-jarige leeftijd met zanger-acteur John Shelton in Las Vegas. De bazen van de studio dwongen haar onmiddellijk een scheiding aan te vragen, omdat ze een imago had opgebouwd als brave jongedame. Ze weigerde echter en bleef met Shelton getrouwd tot 1946. Haar carrière leed er niet onder. Ze verscheen in grootse musicalfilms, waaronder Thousands Cheer (1943) en Anchors Aweigh (1945). Op de set van de film Ziegfeld Follies (1946) ontmoette ze acteur Johnny Johnston. Ze trouwde met hem in 1947 en beviel op 7 oktober 1948 van een dochter, Patricia Kathryn Johnston.
Ze stortte zich hierna onmiddellijk weer op haar werk. Ze werd al tien dagen later naast Mario Lanza gecast in That Midnight Kiss (1949). Het werd een groot succes en ze werden een geliefd filmkoppel (*). Ze gingen samen op veel tours en speelden door hun populariteit samen in nog een film. Haar persoonlijke leven was echter niet zo succesvol. Ze scheidde in 1951 en zou nooit meer trouwen.
Ondertussen verloren musicals haar populariteit. Dit resulteerde erin dat haar contract met MGM in 1952 werd beëindigd. Grayson kreeg hierna een contract bij Warner Brothers, maar al haar films werden een grote flop. Om die reden verliet ze al een jaar later de studio en keerde terug naar MGM, waar ze de musical Kiss Me Kate (1953) maakte naast Howard Keel (zie bovenstaande foto). Ondanks de populariteit van de film, trok ze zich deze keer definitief terug van de filmindustrie om te kunnen optreden in nachtclubs en televisieseries. Daarnaast speelde ze de hoofdrol in belangrijke opera’s als La bohème, Madama Butterfly en La traviata, ook al twijfel ik persoonlijk (op basis van haar filmrollen) of ze dit wel aankon (ik heb haar uiteraard nooit bezig gehoord in één van die opera’s).
(*) In zijn latere films zou Lanza minder eerbiedig omspringen met zijn tegenspeelsters. Zo stond hij erom bekend soms opzettelijk een knoflookteen op te eten vlak voor een duet.
dagelijks iets degelijks 