Max Schmeling (1905-2005)

Het is al vijftien jaar geleden dat de legendarische Duitse bokser Max Schmeling is overleden.

Schmeling veroverde de wereldtitel in 1930 in New York door Johnny Risko en Jack Sharkey te verslaan, en werd zo de eerste Europeaan die de wereldtitel zwaargewichtboksen veroverde. Hij verdedigde zijn titel tot 1932, toen hij zijn titel in een controversieel gevecht kwijtraakte aan Sharkey. Schmeling maakte furore door onder andere de onoverwinnelijk geachte Amerikaan Joe Louis te verslaan op 19 juni 1936. Later zou hij alsnog door Louis worden verslagen tijdens een beladen gevecht op 22 juni 1938, waardoor hij ten onrechte als een vertegenwoordiger van het naziregime wordt gezien. Het tegendeel was eigenlijk waar, ook al durfde Schmeling geen neen te zeggen toen hij onder het regime voor een paar films werd gevraagd. Dat was o.a. het geval met “Liebe in Ring” in 1930 en “Knockout” in 1935. In het eerste geval heet hij gewoon “Max” en in het tweede “Max Breuer”. Schmeling zou zich deze uitstap in het filmwereldje overigens niet beklagen, want hij hield er zijn vrouw aan over in de vorm van de sexy actrice Anny Ondra (eigenlijk Anna Sophia Ondrakova), die zich o.m. in 1929 liet opmerken in “Blackmail” van Alfred Hitchcock. Ze huwden in 1933 en het huwelijk hield zowaar stand tot de dood van Anny op 28 februari 1987 en dat ondanks het feit dat de nazi’s erop aandrongen dat hij van haar (een niet-Arische) zou scheiden. De aanhoudende weigering van Schmeling om zich te lenen voor het naziapparaat bleef niet zonder gevolgen. In 1940 werd hij onder de wapens geroepen van de Wehrmacht. Op 21 mei 1941 raakte hij zwaargewond bij een aanval op het door de Britten bezette Kreta. In 1943 werd hij vanwege zijn verwondingen uit dienst ontslagen. Vanwege financiële problemen ging Schmeling in 1947, acht jaar nadat hij voor het laatst voet in de ring had gezet, weer boksen. Lang zou dit niet duren: op 31 oktober 1948 stopte hij definitief met boksen, na 56 overwinningen uit 70 gevechten als professional. Wel bleef hij als scheidsrechter bij de bokssport betrokken.

Later werd Schmeling een succesvol zakenman: hij was onder andere de vertegenwoordiger van Coca-Cola in Europa. Na een ontmoeting in 1954 raakten hij en de aan lager wal geraakte Joe Louis goed bevriend. Vanaf die tijd gaf Schmeling financiële steun aan Louis. Hij was ook één van de dragers tijdens Louis’ begrafenis in 1981, waarvan hij de kosten op zich nam. Schmeling is ook een voorbeeld van het feit dat boksen niet noodzakelijk ongezond is, want hij leefde nog verder tot 2 februari 2005, toen hij net op weg was om honderd jaar te worden! In 2010 werd er een film over zijn leven gedraaid.