55 jaar geleden: "Tired of waiting" van The Kinks

Het zal morgen al 55 jaar geleden zijn dat “Tired of waiting” van The Kinks werd uitgebracht. Ik moet toegeven dat dit het nummer was dat mij tot fan maakte en dus niet het veel hardere “You really got me”. Ik vrees dat ik altijd nogal een softe jongen ben geweest…

Versta me niet verkeerd: ik vond en vind “You really got me” nog altijd een dijk van een nummer, maar die punk-achtige Kinks (denk ook nog aan “All day and all of the night”) lagen me als jong knaapje minder goed, ook al vind ik deze nummers nu (op de dag van vandaag dus) toch beter dan het lijzige trio dat daarna kwam (na “Tired” waren er immers ook nog “Set me free” en “See my friends”). De eerste single van hen die ikzelf heb gekocht was echter “A well respected man”, dat alweer een heel ander genre inluidde: dat van de fijn geborstelde portretjes zoals “Dedicated follower of fashion”, “Dandy” of “Mr.Pleasant”. Ray Davies kon zich overigens ook uitleven in een soort van “landschapsschilderijtjes” zoals “Sunny afternoon”, “Dead end street”, “Waterloo sunset” en “Autumn almanac”. Daarna begon hij (begonnen zij?) de nadruk te leggen op het elpeewerk en werden de singles iets minder, het glorieuze “Lola” natuurlijk uitgezonderd. (Alhoewel, onlangs hoorde ik nog eens “Days” op een afscheidsceremonie en dat was toch wel pakkend.)