Op Piet De Jongh heb ik als klein kind veel gevloekt. Hij was één van de toch wel tamelijk velen die op het prentje uit de fameuze reeks van 1959 een gewoon truitje droeg. Weliswaar in dezelfde kleur van zijn team Magneet, zodat hij als ik vijf renners in een trui van Magneet had gehad, hij toch nog de ploeg kon vervolledigen, maar ik had enkel Piet Van Est, zodat ik met zijn prentje eigenlijk niks kon aanvangen.
Ik kan dus niet zeggen dat ik veel met hem heb gespeeld. Bovendien was dat jaar (1959 dus) ook zijn laatste bij de profs, al moet ik meteen toegeven dat ik me daaraan niet veel stoorde: als het een “mooi” of beter nog een “goed passend” prentje betrof, kon dat nog heel lang meegaan, ook als de renner in het echte leven al lang op non-actief stond. Toch heeft De Jongh (de échte dan) driemaal deel uitgemaakt van de Nederlandse selectie voor de Tour. Daarvoor moest je dan toch wat in je mars hebben en vooral bij de liefhebbers wordt dat duidelijk geïllustreerd door een paar belangrijke overwinningen. Bij de profs ging het iets moeilijker: zijn derde plaats in de Ronde van Luxemburg van 1958 (achter Jean-Pierre Schmitz en Jean-Claude Annaert) is internationaal gezien zowat zijn beste prestatie, al heeft hij datzelfde jaar o.a. ook de profkoers in Puurs (dus niet zo ver bij ons vandaan) gewonnen.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 