Theo Van Gogh (1957-2004)

Het is ook al vijftien jaar geleden dat de Nederlandse filmmaker Theo van Gogh op klaarlichte dag werd vermoord in Amsterdam. Hij fietste door de Linnaeusstraat in Amsterdam-Oost/Watergraafsmeer, op weg van huis naar zijn kantoor, toen hij door Mohammed Bouyeri, ook te fiets, met een HS 2000-pistool werd beschoten. Van Gogh vluchtte naar de overkant van de weg en viel daar op het fietspad op de grond. Hierna liep Bouyeri naar Van Gogh toe en schoot nogmaals meerdere kogels af op de liggende Van Gogh. Van Gogh was door in totaal acht kogels getroffen. Daarna sneed Bouyeri met een groot mes de keel van Van Gogh door. Vervolgens stak de toen 26-jarige dader het mes tot aan de ruggengraat in Van Goghs borst. Van Gogh overleed ter plekke. Met een kleiner fileermes stak Bouyeri een brief met een doodsbedreiging gericht aan Ayaan Hirsi Ali op het lichaam van Van Gogh. (Wikipedia)

In 2009 ging Humo bij de vijfde verjaardag van de moord praten met auteur Joost Zwagerman die destijds in “Zomergasten” op aanvraag van Ayaan Hirsi Ali van Goghs film “Submission” heeft vertoond. En hij vertelt o.m. het volgende: “Ik heb nooit begrepen waarom links Ayaan Hirsi Ali in de ban heeft geslagen. Zeg je in het Westen dat vrouwen onder het christendom lange tijd achtergesteld werden, dan ben je progressief; zeg je dat vrouwen door de islam lang – en in grote delen van de wereld nog steeds – als tweederangsfiguren werden beschouwd, dan ben je xenofoob en uiterst rechts. Wij zitten opgescheept met Geert Wilders, die geobsedéérd is door de islam. Het is toch onvoorstelbaar dat een rechtse populist als hij beweert op te komen voor de rechten van vrouwen en homoseksuelen? Hij kaapt gewoon het ideeëngoed van links, en links staat erbij en kijkt ernaar. In Vlaanderen is links al even schizofreen. Kijk naar het interessante opiniestuk van die meneer van Groen! in De Standaard (Luckas vander Taelen over ‘De getto’s van Brussel’, red.): zó voorspelbaar dat die man onmiddellijk verketterd wordt. Nieuwe Nederlanders of Vlamingen in de watten leggen omdat het zielige, zwakke tweederangsburgers zijn die niet tegen een stootje kunnen: dat is pas paternalistisch! En wij maar geloven dat iemand als Tom Lanoye zo links is, terwijl wat hij laat horen in feite reactionair is – het soort dingen waar geen enkele minderheid mee gebaat is.”
Theo Van Gogh is wel degelijk “familie van”. Vader Van Gogh was immers een kleinzoon van de kunsthandelaar Theo van Gogh (1857-1890), de broer van de schilder Vincent van Gogh. Theo werd vernoemd naar een oom die tijdens de Tweede Wereldoorlog om het leven kwam als gevolg van verzetsactiviteiten. “Een dagje naar het strand” was zijn vierde film na “Lüger”, die door sommigen als “fascistisch” werd bestempeld, “Charly” en “Terug naar Oegstgeest” (naar Jan Wolkers). Het onderwerp is eenvoudig: een zuipschuit (Cas Enklaar) neemt zijn dochtertje (Tara Fallaux) mee naar het strand en verliest haar definitief uit het oog. Voor Blind Date (1996) en In het belang van de staat (1997) kreeg Van Gogh een Gouden Kalf. Daarnaast schreef hij ook provocerende columns. Van Gogh was immers lid van het Republikeins Genootschap en stemde bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2003 op Ayaan Hirsi Ali. Haar kritiek op de islam werd door hem gesteund. Samen met Hirsi Ali maakte hij de film Submission (uitgezonden in het televisieprogramma Zomergasten), over het verband tussen de manier waarop een deel van de moslims de Koran interpreteren en vrouwenmishandeling.