25 jaar geleden verscheen het laatste nummer van Markant

Het is vandaag al 25 jaar geleden dat het laatste nummer van Markant is verschenen…
Nog niet zo lang geleden hebben we nog even in herinnering gebracht dat Ludo Loose met een nota over De Rode Vaan een wig dreef tussen de redactie en de partijleiding, waardoor het blad op een hellend vlak terecht kwam, waaruit het niet meer zou recht krabbelen. Nadat in 1990 het Nederlandse “zusterblad” De Waarheid reeds was opgedoekt, moest op 6 maart 1992 dan ook De Rode Vaan de boeken sluiten – ondanks de woorden van Piet Lampaert dus wel degelijk na zeventig jaar (*). Op 8 mei 1992 verscheen weliswaar nog het eerste nummer van de niet-partijgebonden opvolger Markant.
In eerste instantie wordt Johan Anthierens als hoofdredacteur gesolliciteerd (het illustere voorbeeld van “De Zwijger” indachtig), maar dat was duidelijk wat hoog gegrepen, al zou hij wel zijn medewerking verlenen. Wie dan wel hoofdredacteur werd, was niemand minder dan Raf WILLEMS, sinds jaren sportschrijver, auteur van verschillende interessante voetbalboeken o.m. over Euopese topclubs.
Pas veel later, met name op p.173 van de Memoires van Jef Turf uitgegeven in 2012, zal ik vernemen dat Jef Turf ook nog als hoofdredacteur is aangezocht om het zinkende schip alsnog te redden. “Ik heb van mijn hart een steen gemaakt en voor één keer de voorkeur gegeven aan mijn persoonlijk belang, met inbegrip van het belang en de wensen van mijn familie, tot grote spijt van Antoon Roossens… en van mezelf.”
Markant heeft uiteindelijk vooral de verdienste gehad dat de Brugse cartoonist Marc de Cloedt (°1956) alias Marec bij de katholieke uitgeverij van Averbode (!) werd weggeplukt. Marec in De Gentenaar van 23/7/2002: “Markant was een blad voor intellectuelen. Ik verstond niets van die artikels.”
En hij niet alleen blijkbaar. Gevolg: op 28 oktober 1994 verdween ook dit blad in de geschiedenisboeken (**). De vier overgebleven redacteurs kregen immers hun ontslagbrief in de bus, aangezien de KP haar bijdrage van acht miljoen per jaar tot 40% wilde verminderen. Agalev wilde wel gedurende drie jaar een half miljoen in het blad pompen op voorwaarde dat er nog andere geldschieters werden gevonden, maar dat was niet het geval.

Ronny De Schepper

(*) “Na zestig jaar wordt het stilaan tijd dat de Rode Vaan naar de volwassenheid zou beginnen toegroeien! Het is misschien zelfs wat laat, maar daar staat tegenover dat we niet van plan zijn om er op ons zeventigste mee te stoppen.”

(**) Alhoewel… dan toch niet die op het internet, want ik vond geen enkel voorbeeld van het blad terug, zodat ik mij met een boek van Marec moest tevreden stellen.