Marc Dierickx, de voormalige profwielrenner uit Temse, viert vandaag zijn zeventigste verjaardag. Marc Dierickx (bovenstaande foto’s de Wielersite) heeft bijna zijn hele carrière in dienst gereden van Adri Van der Poel. Ook na zijn actieve loopbaan bleef hij de familie Van der Poel bijstaan in het uitbouwen van een veldrit-dynastie. Hijzelf werd, ondanks het feit dat hij zelf nooit aan veldrijden heeft gedaan, trouwens een veel gevraagd parcoursbouwer.
Mijn vroegste herinnering aan hem gaat echter terug naar een rit uit de Ronde van België voor amateurs met start en aankomst bij ons in de Prinsenlaan. In welk jaar dat precies was, weet ik niet meer, maar ik veronderstel dat het in 1976 was, toen Dierickx ook tweede werd in het nationaal kampioenschap na Eddy Schepers. Alhoewel hij dat jaar ritoverwinningen behaalde in de Ronde van de Kempen en de Ronde van Limburg, was hij niet aan het feest in eigen gemeente. Hoe komt het dan dat ik mij dat herinner? Omdat hij op de een of andere manier gelieerd was aan de familie De Cleen, die in hetzelfde huizenblok woonde als wij en uiteraard was hij zich bij hen gaan omkleden.
Marc Dierickx werd professional in 1977 bij de kleine Carlos-ploeg, waarna hij drie jaar voor Marc Zeepcentrale heeft gereden. In de bekende blauw-witte uitrusting won hij in 1979 een wedstrijd in Zulte, maar – vooral – hij nam een jaar later voor de eerste keer deel aan de Ronde van Frankrijk, al hield het avontuur voor hem wel ongeveer halverwege op.
Toch nam zijn carrière vooral een vlucht vanaf 1981 toen hij voor DAF Trucks ging rijden en daar dus de jonge Adri Van der Poel tegen het lijf liep. Deze keer reed hij de Tour wel uit (106de) en ook het jaar daarop (85ste). Dat jaar won hij ook een wedstrijd in Nieuwkerken-Waas. In 1983 kreeg de ploeg een nieuwe sponsor (Jacky Aernoudt), die andere Temsenaar Franky De Gendt kwam erbij en weer reed Dierickx de Tour uit (82ste) en won hij een wedstrijd in het Waasland, deze keer in Melsele.
In 1984 verhuisde Adri Van der Poel naar Kwantumhallen en in eerste instantie was er geen plaats voor Marc Dierickx. Hij vond toen onderdak bij Europdecor en reed niet enkel de Tour uit (104de), maar op 8 juli 1984 schreef hij zelfs bijna een Tourrit op zijn palmares. Hij werd toen immers tweede in de tiende etappe (Bordeaux-Pau) nadat hij met ex-ploegmaat Eric Vanderaerden was ontsnapt. Twee minuten dertig later pas kwam het peloton binnen, waarvan de sprint werd gewonnen door Sean Kelly.
Een andere mooie uitslag dat jaar was een derde plaats in Kuurne-Brussel-Kuurne, na Jos Lammertink en Walter Planckaert. Ook won Marc opnieuw in Nieuwkerken. In Temse moest hij echter helaas de duimen leggen voor William Tackaert.
In 1985 reed hij voor Safir en deze ploeg heeft helaas nooit de Tour gereden, dus moest Marc een alternatief programma volgen. Dat leverde hem alweer een Wase overwinning op (in Beveren deze keer), terwijl hij in zijn “vertrouwde” Nieuwkerken niemand minder dan… Adri Van der Poel moest laten voorgaan, net als in Sint-Niklaas, waar hij de eer aan een andere streekrenner (Frans Van Vlierberghe) moest laten.
In 1986 was er dan uiteindelijk toch plaats voor Marc bij Kwantumhallen, maar de grote internationale confrontaties bleven voortaan helaas uit. In 1987 en 1988 stapte het duo Van der Poel-Dierickx over naar PDM, maar veel meer dan een eerste en een tweede plaats in Humbeek zat er voor Marc niet in. Hij was op dat moment al volledig geconcentreerd op zijn taak als helper.
Dat was ook zo in de drie seizoenen bij Weinmann (1989-91), maar het derde jaar stapte Adri Van der Poel weer over naar de nieuwe ploeg van José De Cauwer (Tulip), die ook al bij DAF Trucks en Aernoudt zijn sportbestuurder was geweest. Merkwaardig genoeg was er deze keer geen plaats meer voor Marc Dierickx, die dan maar zijn geluk ging beproeven bij Assur Carpets, waar die andere Temsenaar, Jan Bogaert, kopman was. Toch kreeg Marc hier een vrijere rol dan in de tijd bij Adri Van der Poel en zo kon hij opnieuw de smaak van de overwinning proeven, met name in Laarne en in Zottegem. Hij breide er in 1993 nog een verlengstuk aan bij de Trident-ploeg, maar met een derde plaats in de 1 mei-prijs van Hoboken (na Peter Pieters en Wim Omloop) nam Marc Dierickx afscheid van het actieve wielrennen.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 
Dankzij een discussie met zus Liliane op Facebook, moet ik achteraf vaststellen dat ik Marc wellicht met zijn drie jaar oudere broer Freddy moet hebben verward, wat dat zich omkleden bij hun tante Marie betreft. Ik had zelf al een idee dat dit de dag was dat de Nederlander Leen De Groot had gewonnen, maar dat zou dan in 1968 moeten zijn, wat voor Marc uiteraard niet kan.
LikeLike
Idd, Ronny, in 1968 werd er in de Prinsenlaan een afwachtingscriterium voor junioren gereden, door het slechte weer en het klein aantal deelnemers werd door de heer Roosen, je wel bekend, beslist van er een soort omnium van te maken, eerst 1 ronde tijdrit, aansluitend een afvalling en als sluitstuk een ingekort criterium gewonnen door J.De Cauwer vóór mij. Het volgende jaar was ik eerste voor R.Heyns en E.Van Puymbroeck. Met sportieve groeten uit Belsele, Freddy.
LikeGeliked door 1 persoon
Ronny knap stuk. ik heb aan Mark de allerbeste herinneringen al van bij de juniores. Da is nu eens echt wat men zegt van iemand “nen toffe gast”. In het boek waar ik aan bezig ben besteed ik ook aandacht aan zijn carrière.
LikeGeliked door 1 persoon