Dertig jaar geleden: E.K. in het Kuipke

Dat er lange tijd een Europees kampioenschap ploegkoers heeft bestaan (dat overigens soms door een Australiër werd gewonnen) met die bekende trui (zie onderstaande foto) als trofee, wist ik nog wel, maar voor de rest dacht ik dat Europese kampioenschappen op piste een nieuwigheid waren. Nochtans vonden deze dertig jaar geleden reeds plaats in het Gentse Kuipke. Meer zelfs, ik moest er verslag over uitbrengen voor Radio 1!

Alhoewel ik uiteraard van een uitgeschreven tekst vertrok, heb ik die blijkbaar niet bijgehouden zodat ik totaal niet meer weet wat er allemaal gebeurd is. Het enige dat ik me herinner, is dat ik verschrikkelijk zenuwachtig was, iets wat niet zou verbeteren tijdens de volgende keren dat ik verslag moest uitbrengen (nog twee keer, geloof ik), zodat ik er eigenlijk geen bezwaar tegen had dat Jan Wauters besloot om de samenwerking niet verder te zetten (*). Bij hem was dat vooral omdat hij wou dat ik ook nog verslag zou uitbrengen van de thuiswedstrijden van A.A.Gent, maar zijn medewerker Luc Van Langenhove voegde er ook nog aan toe dat mijn uitspraak niet voldeed (**), ondanks dat ik sinds enige tijd daarvoor lessen nam bij Griet Pauwels. Hij stoorde zich vooral aan mijn uitspraak van de familienaam van Etienne De Wilde en dat was juist in een periode dat je in het Kuipke niet om de man van Laarne heen kon, dus… Toch heb ik geen foto van Etienne De Wilde geselecteerd als illustratie, maar wel van de op dat moment nog totaal onbekende Silvio Martinello. Ik herinner me nog dat ik bij Patrick Sercu ging om hem te vragen waar hij die had uitgehaald… Patrick schoot in de lach en zei: “Wees gerust, je zal nog wel van hem horen.” En inderdaad, Martinello is later nog ettelijke keren wereldkampioen in de ploegkoers en in de puntenkoers geworden. Het kennersoog van Patrick…

Ronny De Schepper

(*) Je moet natuurlijk ook wel weten dat je daarmee geen fortuinen verdiende, hé! Je moest echt wel op de eerste plaats een wielerliefhebber zijn en het dus uit liefde voor de sport doen. En dat gold dus wel voor mij, maar die zenuwen vergalden ook het plezier dat ik er normaal zou aan gehad hebben.
(**) Een andere kritiek was dat mijn bijdragen te lang waren. Die eerste bijdrage b.v. had men voor alle zekerheid eerst opgenomen vooraleer ze uit te zenden en Van Langenhoven besloot de helft gewoon weg te laten. Uiteraard chronometreerde ik mijn bijdrage vooraf, maar dat was dan op basis van “inwendig” lezen en blijkbaar gaat dat sneller dan als men effectief luidop leest. Bovendien mag je bij die verslagjes vooral niet te snel spreken, iets waartoe ik dan ook alweer geneigd was…