Het is vandaag ook al zeventig jaar geleden dat in Hollywood de Amerikaanse filmregisseur Sam Wood (foto Wikipedia) is gestorven. Op “On this day” staat zijn dood aangekondigd als “American communist fighter and director”. Dat moest ik dan toch even uitpluizen, aangezien hij o.a. de regisseur is van “For Whom the Bell Tolls” (1943)…
Samuel Grosvenor Wood was aanvankelijk een makelaar. Hij begon zijn carrière in het rolprentwezen (sic) als acteur. Vanaf 1915 werd hij regieassistent van Cecil B.DeMille. Als zelfstandig regisseur debuteerde hij in 1919. In de jaren twintig werkte hij samen met de belangrijkste acteurs van Paramount, zoals Gloria Swanson en Wallace Reid. Vanaf 1927 ging hij werken voor MGM. Daar regisseerde hij films met Marion Davies, Clark Gable en Marie Dressler. In 1935 en 1937 draaide hij met The Marx Brothers A Night at the Opera en A Day at the Races. In 1939 draaide hij Goodbye mr.Chips, een jaar later gevolgd door Kitty Foyle. Actrice Ginger Rogers won een Oscar voor haar rol in deze film. In 1941 volgde The Devil and Miss Jones, één van de eerste films die een porno-parodie zou krijgen (The Devil in Miss Jones). Zo op het eerste gezicht vind ik geen typische anti-communistische films terug. In mijn eigen artikel over de vervolgingen door senator McCarthy, vind ik hem wel terug als een lid van de zogenaamde lynching party (verklikkers). Van 1908 tot aan zijn dood was Wood getrouwd met Clara L.Roush. In 1949 stierf hij aan een hartaanval.
dagelijks iets degelijks 