De Italiaanse actrice Sophia Loren (foto YouTube) viert vandaag haar 85ste verjaardag.
Op het gebied van seks is Italië van oudsher gespecialiseerd in naaktheid “sec”, in blootheid die niet “functioneel” is in een of andere erotische context. De Italiaanse censuur stond hier nogal tolerant tegenover. Vele sterren en nog veel meer sterretjes die later min of meer beroemd zijn geworden, zijn dan ook begonnen als bloot haremmeisje of slavinnetje in ongecompliceerde, quasi-historische avonturenfilms. Zo begon Sophia Loren haar carrière in “Il segno di Zorro” (1950). Daarna werd ze als zwarte opgevoerd in een merkwaardige verfilming van de Verdi-opera “Aida” door Clemente Francassi. Aangezien haar stem vervangen werd door die van Renata Tebaldi, had de regisseur hier zelfs meer dan ooit de kans om eens een echte zwarte in de hoofdrol van deze opera te casten. Maar neen, het werd dus het seksidool van dat moment, Sophia Loren, die met lichtbruine schoensmeer werd ingestreken. Lichtbruin, jawel, want deze Ethiopiërs moesten niet echt zwart zijn, aangezien de Egyptenaren blank als botermelk waren! In 1955 draaide ze o.m. “Il segno di Venere” en “Pane, amore e…” (foto).
BOY ON A DOLPHIN
In 1957 draaide ze “Boy on a dolphin” (foto) in een regie van Jean Negulesco. Alhoewel de film werd gedraaid in Cinécitta en op locatie op het Griekse eiland Hydra, geldt dit toch als de eerste “Hollywoodfilm” van La Loren.
The plot revolves around the attempts by two competing individuals – an archaeologist and a wealthy art collector – to retrieve an ancient Greek statue of a boy riding a dolphin from the bottom of the Aegean Sea. Alan Ladd portrays the honest academic archaeologist, Dr. James Calder, whose aim is to see to it that the statue is handed over to the rightful Greek authorities. Clifton Webb on the other hand, plays a rich and unscrupulous grave-robber, Victor Parmalee, who wants to find the statue and keep it in his own private collection. Sophia Loren plays a Greek sponge diver, Phaedra, who accidentally found the statue and is trying to make money by assisting Webb’s character, but gets romantically involved with Ladd’s character.
Because of the disparity in the heights of Sophia Loren and Alan Ladd, their love scenes presented something of a problem for director Jean Negulesco and his crew. Ladd was 5′ 6″ (1.625m) and Loren was 5′ 8″ (1.73m), requiring him to stand on a box for two shots; for a scene where the two walked together along the beach, a trench had to be dug for Loren to walk in, so Ladd would appear taller.
The title song was performed by torch song/blues singer Julie London, done in her famous sparse style of singing intimately close to the microphone accompanied only by a guitar, and can be heard in the opening credits. Aldus Wikipedia.
In 1960 draait ze de lamentabele film “The Millionairess” van Anthony Asquith (nochtans naar een stuk van George Bernard Shaw). Hierin speelt Peter Sellers een Indische dokter die belaagd wordt door Sophia Loren, denk maar aan de hitsingle “Oh goodness gracious me” die werd uitgebracht om de film te lanceren, maar de heerlijke spiritualiteit van het singeltje is nergens terug te vinden in de film, ook de single zelf niet trouwens.
EL CID
Een jaar later stond ze tegenover Charlton Heston in “El Cid” van Anthony Mann. Charlton Heston and Sophia Loren reportedly got off on the wrong foot early in filming which set a bad tone for their working relationship for the rest of the shoot. Heston later said he regretted the way he behaved towards Loren during filming, feeling in retrospect that he’d been unprofessional and unfair to her and wished he’d been kinder and less stubborn towards her. Part of the reason could be that Loren was paid more than Heston (one million dollars for ten weeks’ work, the first time a woman had been paid that sum for acting in a single motion picture; producer Samuel Bronston also agreed to pay two hundred dollars a week for her hairdresser). As can be seen in the finished movie, during many of the “love” scenes, Heston refused to look at Loren for more than a glance. Director Anthony Mann tried take after take, imploring Heston to look into the eyes of the woman he loved, but Heston couldn’t bring himself to do it. Regarding his deathbed scene, he later claimed that he was “looking into the future”, rather than into the eyes of his wife. (IMDb)
OPERATION CROSSBOW
In 1965 krijgt ze een topbilling in de oorlogsfilm “Operation Crossbow” van Michael Anderson, al is het eigenlijk een mannenfilm, waarin vrouwen (ook Sophia Loren) eigenlijk maar een bijrolletje vertolken. Dat het een productie van Carlo Ponti was, zal echter niet vreemd geweest zijn voor deze topbilling. Producer Carlo Ponti, Loren’s husband, believed his wife’s popularity in the United States would boost this movie’s chances at the box-office, and had her billed accordingly. However, this movie was a massive hit in the U.K., one of the top box-office attractions of 1965, but failed in the U.S. where the film proved a major box-office disappointment. As Sophia Loren was blacklisted in Arab countries because of her portrayal of a Jewish woman who survived a concentration camp, in Daniel Mann’s Judith (1966), which was shot in Israel, this movie was shown in Beirut, Lebanon with all of the Loren bits removed. The movie poster was changed, and her name removed from the top billing. This movie was shown at the Cinema Strand and the audience never suspected Loren was part of this production. (IMDb)
In 1971 was er dan “La moglia del prete” en in 1988 voor de televisie nog “La Ciociara”, telkens met Dino Risi als regisseur.
In “Prêt-à-porter” van Robert Altman uit 1994 doet Sophia Loren haar striptease uit “Gisteren, vandaag en morgen” (1963) nog eens over, maar – teken des tijds – Marcello Mastroianni valt deze keer in slaap. La Loren was nochtans nog altijd het zien waard (zie foto).
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 