Neen. Ethisch reveil is niet de vijfde elpee van Raymond van het Groenewoud. Wel is het de tweede elpee van R.V.H.G. en de Centimeters. Of misschien zelfs de eerste, want live-elpees laat men gewoonlijk buiten beschouwing in zo’n opsomming. Een haast natuurlijk gevolg van deze vaststelling is dat het muzikaal tot hiertoe ook de rijkste is. De inbreng van Jean Blaute was weliswaar ook al op «Nooit meer drinken» voelbaar en Mich Verbelen is — zoals het een bassist past — steeds de stuwende, maar bescheiden op de achtergrond blijvende kracht geweest, zodat overblijft dat het niemand minder dan drummer Stoy Stoffelen is die — als Centimeter — vooral zijn stempel op deze elpee drukt (*). Dat gebeurt meestal door een ritme dat zeer dicht in de nabijheid van de disco-hartslag komt (wat onderlijnd wordt door de opnametechniek), maar dat voortdurend doorbroken wordt door tempowisselingen zodat de disco-verveling ver te zoeken is.
Overigens blijft het natuurlijk toch nog steeds voor het grootste deel een R.V.H.G.-elpee. De teksten b.v. Raymond is hiervoor van een bepaald concept uitgegaan (zie titel) wat evenwel niet betekent dat hij in de grond zijn oude thema’s (gepolariseerd rond liefde-haat, verdriet-geluk, eenzaamheid-vriendschap) zou verlaten. Maar «schijnheiligheid» is het woord dat eruit springt en dat verklaart meteen ook de titel (en de hoes): ethisch reveil (ofte morele herbewapening) is ontleend aan de tandem Van Agt-Tindemans. Als twee dergelijke vossen de passie preken, boer let dan op uw ganzen.
Dat alles wordt het best geïllustreerd door het lange slotnummer Markies de Sade en dat is bewust zo gedaan. Op de B-kant vormen Brussels by night en Ys muzikaal trouwens een aanloop voor de Sade, al is voor mij Brussels op zichzelf een meesterwerk (het beste van de elpee en het beste over Brussel, al waren er reeds knappe nummers aan gewijd, nietwaar Johan?).
Met de indeling (door R.V.H.G. goedgekeurd) in «lollige» A-kant en «ernstige>, B-kant ga ik echter niet akkoord. Want al klinkt Brussels b.v. erg serieus, wie goed luistert ontdekt menige grap en het koorwerk van Mich Blaute is van hetzelfde allooi. En is «anderzijds» Moeder misschien zo grappig? Muzikaal staat het overigens met Nonkel Frans en Aalst (live al betere versies gehoord) enigszins buiten de elpee.
De single Trek het je niet aan daarentegen komt hier beter tot z’n recht (vlak voor Jaloers). Zij is mijn prinses tenslotte is zowat de ideale Vlaamse popsong qua structuur. Voegen wij daar nog aan toe dat voor de bestelde exemplaren (8.000 naar het schijnt !) er nog een singletje bijsteekt: Wij zijn de Centimeters (“van bescheidenheid geen last„ rijmt beter op «stavast») en een goeie live-versie van de oude Middenstandsblues.
Bij dit artikel stond op aandringen van hogerop een foto genomen op de persconferentie voor het Feest van De Rode Vaan, waarbij Pol Evrard mij een exemplaar van “Ethisch reveil” overhandigt, nog vóór de officiële releasedatum (8 september). Het lag voor de hand dat een blad als Humo (en dan vooral een journalist als Marc Didden) daarop zou inpikken…
“Verwerpelijke bourgeois-personencultus in een recent nummer van De Rode Vaan, waar we een foto ontdekten (niet dat wij De Rode Vaan lezen, hoor… maar wat ligt er al in de wachtkamer van zo’n psychiater…) van een communistisch redacteur die uit handen van de manager van een popster een lp ontvangt, die uitgebracht wordt door een laakbaar kapitalistisch platenconcern.”
Ronny De Schepper
(*) Stoy was zo in de wolken met deze vaststelling dat hij op het Feest van de Rode Vaan een abonnement nam!
dagelijks iets degelijks 