Vandaag is het al 55 jaar geleden dat de Canadese acteur Keanu Reeves, de lievelingsacteur van Tom Lanoye overigens, in Beiroet werd geboren.
Keanu Reeves is uiteraard vooral bekend van “The Matrix” en de vele vervolgen daarop, maar ik leerde hem kennen in 1994 toen hij sterstatus bereikte met “Speed”, het regiedebuut van cameraman Jan De Bont, met daarnaast nog Sandra Bullock, Dennis Hopper en Jeff Daniels. Deze film wordt ook wel “Die Hard op een bus” genoemd. Keanu Reeves was echter niét van de partij in “Speed II”, omdat hij de voorkeur gaf aan zijn rockgroep Dogstar. Reeves werd vervangen door Jason Patric (“Rush”, “The Lost Boys”, “Geronimo”, afgewezen minnaar van Julia Roberts). Datzelfde jaar was Reeves wel te zien in “Little Buddha” van Bernardo Bertolucci, waarin hij naast zanger Chris Isaak en Bridget Fonda de titelrol vertolkte.
Daarvóór was Reeves al te zien geweest in Dangerous Liaisons van Stephen Frears, Point Break van Kathryn Bigelow, My Own Private Idaho van Gus Van Sant (de film waarin Lanoye voor hem op de knieën is gegaan), Dracula van Francis Ford Coppola en Much Ado About Nothing van Kenneth Branagh. Slecht nieuws overigens, ook – en niet in het minst! – voor Tom Lanoye: Keanu Reeves blijkt niet te kunnen kussen. In zijn volgende film “A walk in the clouds” (1995) deed hij het zo slecht dat hij met huiswerk werd opgezadeld: video’s van Liam Neeson en Kevin Costner om te zien hoe het eigenlijk moet. Regisseur Alfonso Arau draaide hiermee na “Como agua per chocolate” alweer een “sprookje”, maar deze keer pakte hij het te realistisch aan. Reeves is immers een G.I. die op het punt staat te trouwen, maar door een samenloop van omstandigheden zich aandient als de vader van een kind dat een streng opgevoed meisje verwacht. Anthony Quinn speelt de rol van een begrijpende grootvader.
Reeves was ook te zien in “Johnny Mnemonic” (1995) van Robert Longo, een SF-film die een beetje vooruitliep op het succes van “The Matrix”. Na de Matrix-hype bleef Keanu toch vooral in dit genre actief. Zo speelde hij de fameuze Klaatu in de remake van The Day the Earth Stood Still (2008). Dat belette hem echter niet om twee jaar eerder een ontroerende vertolking neer te zetten in het poëtische “The Lake House” van Alejandro Agresti.
In 2014 speelde hij de titelrol in de wraakfilm par excellence: John Wick (van Chad Stahelski, his stunt double in The Matrix movies). Op zijn eentje roeit hij daarbij zowat de hele Russische maffia in Amerika uit (de body count varieert van 77 tot 119). Daarbij zou Reeves naar eigen zeggen 90% van zijn stunts zelf hebben gedaan. In 2017 werd er al een sequel gedraaid (“Chapter two”, men zou in totaal nog tot “Chapter eight” geraken). Deze keer was de body count 116.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 