Het is vandaag al 25 jaar geleden dat de voormalige Oost-Duitse wielrenner Detlef Macha door zelfdoding een eind aan zijn leven heeft gemaakt. Hij is een typisch voorbeeld van een Ossie voor wie de hereniging van de beide Duitslanden niet bepaald een zegen was. Alhoewel hij in het jaar van de hereniging (1989) al vier jaar was gestopt, viel voor hem toch een wereld in duigen. Tot dan toe had hij faam en aanzien genoten, maar na de Wende keerde voor hem ook het tij: hij werd (net als zovele andere Oost-Duitse topsporters) van dopinggebruik beschuldigd en bij wijze van spreken was hij van de ene dag op de andere “from hero to zero”…
Het hoogtepunt van zijn wielerloopbaan situeert zich zonder enige twijfel in 1978 toen hij wereldkampioen achtervolging werd bij de amateurs in… München. Het succes van het Oost-Duitse baanrennen werd nog meer in de verf gezet door het feit dat de nummers twee en drie ook uit de DDR afkomstig waren (Norbert Dürpisch en Uwe Unterwalder).
Die wereldtitel pakte hij nog een tweede keer in 1981, deze keer in Tunesië. Deze keer was de Sovjetrenner Dainis Leipinch tweede en de Italiaan Maurizio Bidinost derde, maar de DDR-ploeg revancheerde zich door dat jaar eveneens de titel in de ploegenachtervolging te grijpen. Naast Macha maakten Bernd Dittert, Axel Grosser en Volker Winkler deel uit van het winnende team. Dat jaar was hij in eigen land ook nationaal kampioen achtervolging en puntenkoers gewonnen, evenals kampioen ploegkoers, al weet ik helaas niet met wie hij toen een team vormde.
Het volgende jaar hernieuwde hij zijn titel na een pakkende finale tegen de West-Duitser Rolf Gölz. Derde was opnieuw een Oost-Duitser: Mario Hernig. Dat jaar werd hij ook opnieuw nationaal kampioen puntenkoers. Vanaf dat jaar ging hij zich ook meer en meer op de weg toeleggen. Hij won twee keer tereke de driedaagse Csepel Cup in Hongarije en ritten in de Ronde van Thüringen en die van Campania, waarin hij ook tweede werd in de einduitslag (de winnaar ken ik helaas niet).
In 1984 werd hij eveneens tweede in de Ronde van Nedersachsen (na de Sovjetrenner Alexander Zinoviev) en achtste in de Ronde van zijn eigen land. Hij sloot zijn loopbaan af met een derde plaats bij ons in de Franco-Belge van 1985 (na de Zwitser Guido Winterberg en de Deen Sören Lilholt). Hij werd trainer bij de beroemde ploeg van Erfurt, waarvoor hij zelf heel zijn carrière had gereden.
dagelijks iets degelijks 