Gitarist Mark Knopfler (foto YouTube), vooral bekend als stichtend leider van de groep Dire Straits, viert vandaag zijn zeventigste verjaardag. Ik ben ondertussen een grote fan, al was dat dan niet helemaal het geval bij het uitkomen van de eerste elpee van Dire Straits in 1978, zoals mag blijken uit onderstaande recensie uit De Rode Vaan. En toch moet ik van die recensie geen woord terugnemen, vind ik. Knopfler en zijn band zijn dan ook gegroeid met de jaren (“Brothers in arms” uit 1985 vind ik een mijlpaal) en echt “vettig” hebben ze zelfs nooit geklonken. Maar dat vind ik als uitgerangeerde ouwe zak nu ook niet meer echt een “must”. Het “vettigst” klinkt nog “Private dancer”, maar dat zal wel meer met Tina Turner dan met Knopfler zelf te maken hebben…
Op dit moment (1978) staat er in de hitparade (stel je voor!) een nummer dat zefls de moeilijksten kan bevredigen (Jan De Wilde, om geen namen te noemen): inderdaad “Sultans of Swing” van de nieuwe Engelse groep, Dire Straits. Een viermansformatie rond de broertjes Knopfler (producer Muff Winwood had vroeger ook The Sparks, een viermansformatie rond de broertjes Mael in handen, maar elke overeenkomst is louter toevallig), waarvan vooral Mark, zanger, componist, tekstschrijver en vooral uitstekend gitarist hoge ogen gooit. Zijn spel wordt niet met de minsten vergeleken: Eric “Slowhand” Clapton hoor ik Peter Cnop en Chris Schraepen al fluisteren! (Ja, dit wordt een stukje met name-dropping.) En voor de teksten wordt een vergelijking met Bruce Springsteen uit de kast gehaald. Maar hola! Buiten de sféér is dit toch wel een beetje doordraven. De teksten van Knopfler handelen bijna steeds over hetzelfde, namelijk over seks en dit dan dikwijls in verband gebracht met water (rivieren e.d.). Vadertje Freud zou hier wel weg mee weten.
Deze elpee is zeker “af”, maar ze is voor mij iets té cool, té clean. Er is te weinig “excitement”, volgens mij nog steeds de kern van rock’n’roll. Vandaar dat Anthony’s (*) vergelijking met Creedence Clearwater Revival mij niet kan overtuigen. Als je “Born on the Bayou” vergelijkt met “Down to the waterline” bijvoorbeeld, dan moet je toch vaststellen dat zelfs CCR veel “vettiger” klonk.
Ronny De Schepper
(*) Bedoelde ik daar nu Paul Verbrugghe mee, ook bekend als d.j. Anthony, the prince of darkness?
dagelijks iets degelijks 
Dire Straits heeft mij vanaf de eerste lp bekoord. Sultans of Swing, Water of love en Six Blade Knife, waren songs die er toen uitstaken en de reden: de fingerpicking van Mark Knopfler. Later heeft hij nog samen met zijn “leermeester” Chet Atkins een lp gemaakt die ik na de release direkt gekocht heb, “Neck and Neck”, nu nog altijd één van mijn favoriete cd’s.
Jeff Beck speelde gitaar op Private Dancer, misschien daarom dat het wat “vettiger” klonk?
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben groot gebracht met de Dire Straits. Nog steeds op mijn 67 jaar groot fan. Ben naar concerten van hun ge weest en geweldig. Het publiek jong en oud deed gewoon meezingen. Ik heb 1 wens MARK in levende lijve ontmoeten en hem vertellen wat mij door HELE moeilijke tijden heeft geholpen. Beslist muziek van de Dire Straits. Ik zal hun altijd blijven volgen en een concert zou geweldig zijn. Maar of dat ooit nog zal gebeuren.
LikeGeliked door 1 persoon