Vandaag viert de Antwerpse acteur van Engelse afkomst Herbert Flack zijn zeventigste verjaardag. Ik ken hem vooral als Van In uit de televisieserie Aspe (zie foto) en helaas niet als “Jean-Pierre den Antiquair” uit Thuis, want toen keek ik nog niet naar deze soap. Als toneelacteur heb ik hem helaas weinig aan het werk gezien, aangezien voor De Rode Vaan Piet Loose de Antwerpse theaters deed. Wat hij vond van Flacks rol in “Ghetto” kan je hier vinden. Zelf heb ik Herbert enkel eens gezien in het stuk van Hugo Claus, “Het haar van de hond”, en dan nog zowaar in een bijrol…
Dit stuk werd in een regie van Herman Fabri in de KNS gebracht door Katelijne Verbeke, Walter Rits, Marilou Mermans en Herbert Flack. Deze klassieker van Claus, magnifiek geconstrueerd op de veertien staties van de kruisweg van Christus, draait om de dood van een jonge prostituée, niet zonder knipoog Mira genoemd. Deze Mira wordt vertolkt door Katelijne Verbeke, de enige die nog min of meer trachtte iets van haar rol te maken (buiten routinier Herbert Flack dan, die hier onbegrijpelijkerwijs in een bijrolletje werd gecast). Maar ook zij heeft moeite met het “Vlaams” van Claus, nochtans prachtige poëzie met banale woorden die toch de banaliteit ontstijgen. Had men moeite met de situering op de steenweg tussen Gent en Kortrijk? Voor mijn part had men het stuk dan gerust naar Antwerpen mogen overbrengen om het in het Antwerps te spelen, als men de zinnen blijkbaar niet op een behoorlijke manier uit z’n mond kon krijgen. Toch zou dit een oplossing voor amateurs zijn natuurlijk. Voor professionele acteurs zou zoiets geen problemen mogen scheppen. Hoe is het dan mogelijk dat je hen meestal met gekrulde tenen zat te aanhoren? Omdat dit stuk onvoldoende werd voorbereid? (Oorspronkelijk was de creatie van “Tarantula” van Roger Van Ransbeek voorzien, maar die ging uiteindelijk niet door.) Of omdat men er niet echt in geloofde? (27/3/1991).
dagelijks iets degelijks 