Reeds zovele jaren fan en toch leer ik nog elke dag bij. Zo verneem ik pas nu dat “Cry for a shadow”, het instrumentale nummer dat The Beatles opnamen in Duitsland, drie jaar later (in volle Beatlemania) op nummer één is geraakt in Australië!
Het nummer is opgenomen op 22 juni 1961 in de Friedrich-Ebert-Halle in Hamburg. De producer was Bert Kaempfert. Het was een van de liedjes uit een driedaagse opnamesessie samen met de zanger Tony Sheridan. Twee liedjes namen ze op zonder hem: “Cry for a Shadow” (omdat het een instrumental was) en “Ain’t She Sweet” (met vocals van John Lennon). Tijdens de opname hoopten ze dat Polydor, de platenmaatschappij die de opnames regelde, hun een aanbod zou doen, maar de opnamen bleven op de plank liggen.
Opvallend: de bezetting was George Harrison, sologitaar; John Lennon, slaggitaar; Paul McCartney, basgitaar (en dus niet Stu Sutcliffe) en Pete Best, drums (en uiteraard niet Ringo Starr, die zou pas later bij de groep komen).
In tegenstelling tot “Ain’t She Sweet”, dat uit 1927 dateert en een jazzstandard is, was “Cry for a Shadow” een nummer van The Beatles zelf. Het nummer ontstond uit een oefensessie van John Lennon en George Harrison. Oorspronkelijk heette het “Beatle Bop”. Het is het enig bekende nummer van Lennon en Harrison samen.
“Cry for a Shadow” is – zoals de naam al aangeeft – geïnspireerd door The Shadows, in die tijd de meest succesvolle instrumentale groep van het Verenigd Koninkrijk. De loopjes die Harrison speelt, lijken op die van Hank B.Marvin, de sologitarist van The Shadows; Paul McCartney’s baspartij heeft veel gemeen met de manier waarop Jet Harris, de basgitarist van The Shadows, speelde. Harris maakte soms ongearticuleerde geluiden tijdens het spelen; zelfs dat werd nagedaan, waarschijnlijk door Paul McCartney. Toch slaagde de groep erin het nummer niet als een Shadows-imitatie te laten klinken.
“Cry for a Shadow” is met “Flying” van het album “Magical Mystery Tour” het enige instrumentale nummer van The Beatles dat opgenomen is voor een plaat. De instrumentale nummers op de Anthology-serie zijn opnamen van jamsessies of optredens. (Welke nummers zou men hiermee bedoelen?)
Toch speelden The Beatles, zeker in hun beginperiode, tijdens optredens wel instrumentale nummers. Ze hadden b.v. ook “Apache” van The Shadows op hun repertoire. Ook “Cry for a Shadow” brachten ze live. Andere instrumentale nummers van eigen makelij uit die tijd waren “Hot as Sun”, “Winston’s Walk” en “Looking Glass”. Deze titels zijn me allemaal totaal onbekend. Bestaan daar eigenlijk wel opnames van?
“Cry for a Shadow” was bedoeld als B-kant van “Why”, een nummer waarop Tony Sheridan zong, maar Polydor bracht in plaats daarvan “My Bonnie”, met op de achterkant “When The Saints”, als single uit. Als uitvoerenden stonden vermeld: Tony Sheridan & The Beat Brothers. De plaat verscheen in oktober 1961 in Duitsland en in januari 1962 in het Verenigd Koninkrijk. Hier heetten de uitvoerenden Tony Sheridan & The Beatles.
“Cry for a Shadow” stond oorspronkelijk ook niet op de lp “My Bonnie” van januari 1962, waarop twaalf nummers staan van Tony Sheridan and The Beat Brothers. The Beat Brothers zijn daar lang niet altijd The Beatles, maar meestal anonieme studiomuzikanten.
Pas in februari 1964, toen The Beatles al beroemd waren geworden, bracht Polydor “Cry for a Shadow” in combinatie met “Why” in het Verenigd Koninkrijk uit als single. “Cry for a Shadow” was nu de A-kant. Uiteraard werden The Beatles nu wel als makers genoemd (zie bovenstaande illustratie). In de Verenigde Staten bracht MGM Records dezelfde single op de markt, maar dan met “Why” als A-kant en “Cry for a Shadow” als B-kant. In het Verenigd Koninkrijk deed de single niets, in de VS bereikte ze de 88e plaats in de Billboard Hot 100.
In april van dat jaar bracht Polydor een lp uit met de titel “The Beatles’ First” met “Cry for a Shadow” en “Ain’t She Sweet” en nog tien nummers van Tony Sheridan waarop volgens de inzichten van Polydor The Beatles meespeelden, wat echter nog altijd niet helemaal waar was. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 