Het is vandaag al dertig jaar geleden dat Pierre Everaert op een tragische wijze om het leven kwam (links op bovenstaande foto naast Michel Van Aerde, Jean Graczyk en André Darrigade).
Pierre Everaert werd op 21 december 1933 geboren in COUDEKEROUE-BLANCHE in Noord-Frankrijk. In 1955 en 1956 werd hij dan ook kampioen van Frans-Vlaanderen. In 1957 werd hij beroepsrenner en werd al meteen tweede in de Vierdaagse van Duinkerken. Een jaar later was hij derde in de Waalse Pijl en in 1959 werd hij 5e in Parijs-Nice-Rome en 4e in de Ronde van Spanje. In 1960 was hij winnaar van Parijs-Brussel en werd hij 2e in Luik-Bastenaken-Luik en 3e bij de Vierdaagse van Duinkerken.
Van dan af ging het echter mis. Ik heb eens een documentaire over hem gezien op de Franse televisie, maar helaas heb ik toen geen nota’s genomen, zodat ik nu enkel op mijn falend geheugen moet afgaan. Als ik mij goed herinner, stierf de arts die hem begeleidde in een auto-ongeval op weg naar de start van de Ronde van Frankrijk. Om de een of andere manier nam Everaert dit zichzelf kwalijk en hij kreeg sombere gedachten die hem nooit meer echt verlieten (*). Dus zelfs toen hij na zijn actieve loopbaan nog aan de slag kon als ploegleider van de Noord-Franse La Redoute-ploeg, verzeilde hij af en toe in een depressie. Het is in één van deze periodes dat hij op 26 mei 1989 zichzelf van het leven benam.
(*) Vandaar misschien ook zijn heftige reactie tijdens het incident met een toeschouwer na het fameuze ongeluk met elf doden in 1964.
Wellicht was het die reportage die je destijds gezien hebt op de Franse televisie?
LikeGeliked door 1 persoon
Jean-Paul Ollivier: vive le noir et blanc! Merci!
LikeLike