Het is vandaag 75 jaar geleden dat de Franse wielrenner Charles Berty is omgekomen in het concentratiekamp van Mauthausen. Een jaar eerder was hij nog tweede geworden in het Frans kampioenschap achtervolging achter Adolphe Prat (foto Guy Dedieu van de Wielersite).
Berty was een prachtig renner voor het oog, zowel op de weg als op de wielerbaan. Op de piste vestigde hij records, en zelfs een wereldrecord, die vandaag geen betekenis meer hebben (het dubbele uurrecord, de 50 mijl, 70, 80, 90 en 100km). Son record de France des 100 kilomètres, repris par Hervé Boussard, aura tenu 50 ans. Als wegrenner-tourist en regionaal van ploeg Zuid-Oost beëindigde hij de Tour de France driemaal (37ste, 25ste en 33ste in resp. 1935, ’36 en ’39) na enkele toptien plaatsen in de ritten. Te Grenoble in 1936 werd hij 4de na Theo Middelkamp die daar de eerste Nederlandse ritzege in de Tour heeft behaald. In de 3de rit van Parijs-Nice 1935 werd de ontsnapte Berty ingehaald door Faure en Vietto die gelijk stonden en daarom allebei een gele leiderstrui droegen. Toen zij bij Berty kwamen, begonnen die twee achtervolgers, klein van gestalte,in het wiel van locomotief Berty te wieltjeszuigen, met als gevolg dat de drie vluchters , Berty en de twee gele truien, een hapje begonnen te eten, wachtend op het peloton. In 1941 startte Berty in het nationaal kampioenschap van niet-bezet Frankrijk, een eigenaardigheid uit de oorlog. Als weerstander zou hij later worden opgepakt. In een wapenfabriek en in een steenkapperij zorgden beulen voor zijn dood. De naam van deze held van de sport en van de weerstand werd gegeven aan een straat en aan het grote sportstadion van Grenoble, waar voetbal en wielrennen schone dagen hebben gekend tot in 2003, want toen werd de stade-vélodrome Charles Berty afgebroken tot grote spijt van de oudere sportmannen.
Wilfried Journée op de Wielersite
dagelijks iets degelijks 