Gentenaar Jo Van Damme viert vandaag zijn zestigste verjaardag. We kennen hem allemaal van De Rechtvaardige Rechters op Canvas, ook al is dat nu al enkele jaren geleden en zal Jo dus wel vooral zijn brood verdienen met schrijven. En dan bedoel ik niet zozeer de toneelstukken die hij o.a. voor stadsgenoten Bob De Moor en Daan Hugaert heeft geschreven, dan wel stukjes en columns voor diverse bladen. (Of misschien wel voor één blad, waaraan hij vast verbonden is, ik zou het niet weten, want het is al een hele tijd geleden dat ik hem nog eens tegen het lijf ben gelopen.) Maar wie weet er nog dat hij ooit begonnen is bij de “B.V.B.A. Elektron” op de BRT?
Eerst was er “Elektron”, waarin Bart Peeters – als enige ter wereld wellicht – scheikunde en popmuziek op een vlotte manier aan elkaar praatte. Die wat inspiratieloze videoclips werden behouden en aangevuld met eigen live-opnamen en interviews en dat werd dan “Popelektron“, wat ook soms boeiende uitzendingen opleverde (zoals die over hard-rock bijvoorbeeld). Zonder presentator werden de verschillende live-captaties aan elkaar gebreid tot “Live-elektron”, alweer prijs vooral wegens de diversiteit (zelfs klassieke muziek!) en de kwaliteit van de opnamen. En nu is er de “PVBA Elektron” (31/1/1983), een ambitieus satirisch programma, wat de kroon op het werk zou moeten worden. Helaas. Sommige nieuwlichters waren maar al te vlug bereid om die kroon uit te delen nu “TV-Touché” wel helemaal de mist is ingegaan. Maar satire is een moeilijk vak en ook de PVBA moet nog leren. Voorlopig rust alles te veel op de schouders van één man, Frank Dingenen. Het jonge trio dat naast hem debuteerde (Jo Van Damme, Myriam Thys en…?), houdt wel beloften in zich, maar voorlopig was het toch een beetje te schools. Met als gevolg dat Dingenen van zijn kant gaat chargeren. Ook inhoudelijk moet er nog meer aan gewerkt worden. Het onderdeel met de kritiek op de sportredactie was hiervoor een schoolvoorbeeld. Zeer terecht werd immers te keer gegaan tegen het kritiekloos brengen van racistische en opruiende uitspraken van Anderlecht-supporters. Maar de manier waarop dit gebeurde was inspiratieloos, ja zelfs van een zelfde laag niveau. Volgende keer beter dus, en dat kàn ook volgens ons.
Referentie
Ronny De Schepper in De Rode Vaan nr.6 van 1983
dagelijks iets degelijks 