Vandaag is het al 25 jaar geleden dat Lee Brilleaux, geboren als Lee Collinson, maar vooral bekend als Dr.Feelgood, is gestorven.
Hij werd geboren op 10 mei 1952 in Durban, South Africa, maar bouwde zijn carrière als rockzanger uit in Groot-Brittannië. De jeugdvrienden Lee Collinson, Chris White en John Sparkes werden geïnspireerd tijdens een concert van Howlin’ Wolf waarna Collinson mondharmonica leerde spelen. Dr. Feelgood als zodanig werd geformeerd in 1971. De naam is afkomstig van een bluesnummer met de gelijknamige titel door Johnny Kidd and the Pirates, oorspronkelijk opgenomen in 1962 door Willie Perryman (ook bekend als “Piano Red”), die het nummer “Dr.Feel-good” opnam onder het pseudoniem “Dr.Feelgood & The Interns”.
Van de rhythm’n’bluesgroep Dr.Feelgood heb ik slechts één elpee, “A case of the shakes” uit 1980. Een paar jaar later ontmoette ik zanger Lee Brilleaux tijdens de eerste Torhout-Werchter Classic, waar hij aan de aankomst in Brugge een concert gaf. Ik vroeg hem of hijzelf wel eens op een renfiets was geklauterd, maar het was zelfs sinds zijn kindertijd geleden dat hij nog eens gefietst had. Toch was het eigenlijk wel een sympathieke knul, zodat zijn dood (aan kanker) me recht in het middenrif trof. Op zijn verzoek bleef de band optreden, aanvankelijk met Pete Gage als zanger.
dagelijks iets degelijks 