Morgen zal het ook alweer 25 jaar geleden zijn dat de Franse auteur Pierre Boulle (foto YouTube) is overleden. Zijn naam zegt u hoogstwaarschijnlijk niets, maar hij is wel de auteur van twee enorme blockbusters: “De brug over de rivier Kwai” en “De apenplaneet”…
Pierre Boulle werd geboren in Avignon op 21 februari 1912. Zijn vader Eugène Boulle, een excentrieke advocaat, schreef in de krant over theater. Van zijn vader kreeg hij zijn liefde voor de literatuur mee, maar hij stierf reeds in 1926. Pierre Boulle haalde in 1930 zijn baccalaureaat in Avignon, en ging daarna in Parijs studeren. Hij haalde zijn licentiaat in de wetenschappen in 1931 en werd toegelaten aan de prestigieuze Supélec, waar hij in 1933 afstudeerde als ingenieur. Na een paar jaar te werken als ingenieur, trok hij in 1936 naar Malaya, waar hij werd aangeworven als technicus op een rubberplantage op een vijftigtal mijl van Kuala Lumpur. In november 1939 werd Boulle gemobiliseerd en werd hij naar Saigon geroepen.
Na de Duitse bezetting van Frankrijk werd hij in april 1941 gedemobiliseerd en wachtte op een Brits visum om terug te keren naar naar Maleisië. In juli keerde hij uiteindelijk terug naar Singapore, waar hij zich aansloot bij de Vrije Fransen. Uiteindelijk werd hij in augustus 1942 gevangengenomen door aanhangers van het Vichy-regime. Een paar maand later werd hij voor de krijgsraad in Hanoi schuldig bevonden aan verraad. Boulle werd gedegradeerd, zijn Franse nationaliteit ontnomen en tot levenslange dwangarbeid veroordeeld.
In het najaar van 1944, enkele maanden na de geallieerde ontscheping in Frankrijk, slaagde hij er dankzij enkele connecties in te ontsnappen. In 1945 werd Boulle gerepatrieerd naar Parijs en daarna keerde hij terug naar Avignon. Hij werd onderscheiden met de Légion d’honneur, het Croix de Guerre en de Médaille de la Résistance. Hij had het echter moeilijk om terug een normaal leven op te bouwen en ging weer op een rubberplantage werken in Azië.
Uiteindelijk besloot hij het zich te gaan toeleggen op de literatuur en in 1949 keerde hij terug naar Parijs. In Parijs gebruikte hij zijn eigen ervaringen om zijn roman Le pont de la rivière Kwaï te schrijven in 1952, die werd verfilmd door David Lean in 1957 als The Bridge on the River Kwai. Boulle schreef zijn roman gebaseerd op zijn eigen ervaringen in het Japanse krijgsgevangenenkamp van waaruit hij in 1944 wist te ontsnappen, maar van een brug die daar (door Britten dan nog wel) op bevel van de Japanners werd gebouwd, was er geen sprake. Toch werd in de Thaise provincie Kanchanaburi een brug over de Menam Meklong “gereconstrueerd” enkel en alleen ten behoeve van de talrijke toeristen.
In 1955 was ondertussen zijn zus Madeleine weduwe geworden en Pierre ging in haar appartement wonen. Hij zou er de rest van zijn leven blijven wonen en vrijgezel blijven. In 1963 verscheen zijn sciencefictionroman La Planète des singes. In 1968 werd La Planète des singes een eerste maal verfilmd door Franklin Schaffner als Planet of the Apes. De originele “Planet of the Apes” ontstond natuurlijk in de Koude Oorlog-tijdperk, waarbij iedereen dacht (en misschien ook wel gesuggereerd werd) dat de apen onze planeet hadden veroverd nadat een nucleaire oorlog een einde had gemaakt aan de menselijke beschaving. Als veel later (met name in 2011) de “prequel” “Rise of the Planet of the Apes” wordt gedraaid (door Rupert Wyatt) dan wordt er een heel andere uitleg aan gegeven, maar eigenlijk heeft deze film niets meer te maken met het boek van Pierre Boulle, die toen trouwens al vijftien jaar dood was.
(Met dank aan Wikipedia voor de biografische gegevens)
dagelijks iets degelijks 