Honderd jaar geleden: het huwelijk van mijn grootouders

Morgen zal het precies honderd jaar geleden zijn dat mijn grootouders van langs vaderskant, dus Julia Brijs en Gustaaf De Schepper, zijn getrouwd (voor alle zekerheid: bovenstaande foto is van vele jaren later; ik heb helaas geen trouwfoto van het jonge paar).

Over mijn grootvader moet ik helaas kort zijn. Hij is immers gestorven toen ik twee en een half jaar oud was. Ik heb een vage herinnering dat ik aan zijn hand door de Schoolstraat loop (waar ze toen woonden) wellicht om een plaat te gaan kopen voor mij. Dat was dan de 78-toerenplaat “Mijn bonpapa” van Kleine Janneman, die mijn grootvader mij om voor de hand liggende redenen wou geven. Ik heb die plaat jarenlang gekoesterd, zij het – als ik heel eerlijk moet zijn – eerder om de B-kant “Eddie de Eskimo”, die zelfs nog heeft dienst gedaan toen ikzelf een zoon kreeg die ik Roddy heb genoemd. Dat was weliswaar een verwijzing naar mijn grote idool van toen, Rod Stewart, maar het was toch meegenomen dat ik voor die kleine dan “Roddy de Eskimo” kon zingen.
In die tijd verhuisden wij echter nogal dikwijls en de breekbare 78-toerenplaat heeft één van die verhuizen niet doorstaan. Het cynische was dat ik ze juist apart had gehouden opdat er niets mee zou gebeuren, terwijl – als ik ze in de hoop had laten zitten – er wellicht niets zou zijn gebeurd…
Mijn grootmoeder anderzijds was mijn grote liefde. Ik moet er durven voor uitkomen dat ik haar eigenlijk liever zag dan mijn ouders. Ook zij is echter tamelijk jong gestorven, namelijk op de leeftijd die ik nu ben, wat maakt dat ik in die tijd nog geen zestien jaar oud was.
Mijn onvoorwaardelijke liefde voor mijn grootmoeder maakte mij wellicht blind voor een paar mindere kanten van haar die ervoor hebben gezorgd dat het nooit heeft geklikt tussen haar en haar schoondochter. Mijn moeder van haar kant sprak dan ook altijd wat meewarig over mijn grootvader die het met zijn vrouw ook niet onder de markt zou hebben gehad.
Nu, de waarheid zal wel ergens in het midden liggen, zeker? Ik heb alleszins nu nog altijd contact met een vrouw, Maria Claus, die destijds als kind door het paar is opgevoed en die spreekt nog altijd met veel lof over beiden.
Nog iets opmerkelijk: het paar heeft drie kinderen gehad, maar ik heb dat de grootste tijd van mijn leven niet geweten. In mijn ogen was mijn vader net als ik enig kind. Pas toen mijn ouders gestorven zijn, ben ik in het bezit gekomen van documenten waaruit bleek dat er nog twee andere zoontjes zijn geweest. Eén vóór mijn vader en één erna. Dat eerste kind moet wellicht doodgeboren zijn, maar het is toch wel straf dat daar nooit over gesproken werd. Het tweede was echter nog erger, want die is toch wel ongeveer zes maand geworden…