Morgen zal het al vijftien jaar geleden zijn dat mijn nonkel Tuur (rechts op de foto) is gestorven. Hij was de eerste van de vier om te gaan. Dus vóór zijn vrouw, mijn tante Jeanne, en uiteraard ook vóór mijn ouders.
Veel heb ik over nonkel Tuur niet te vertellen. Hij heeft voor zover ik weet zijn leven lang op de Boelwerf gewerkt en in zijn vrije tijd dronk hij graag een pintje (*). Soms ook méér dan eentje en zo kon het gebeuren dat hij op een bepaald moment ergens moest overgeven en dat was in zo’n ouderwetse WC. Helaas kotste nonkel Tuur ook zijn vals gebit uit en dat verdween in de smurrie. Er werd een zoekactie op touw gezet en na verloop werd het kleinood teruggevonden. Het werd onder de kraan gehouden en verdween weer in de mond van mijn nonkel.
’t Is grappig, maar ’t is tegelijk een beetje triest als dat het voornaamste is wat je van een mensenleven hebt onthouden. Maar toch vind ik het beter het dààrover te hebben dan over de dood van zijn dochtertje Jenny, wat toch een hele slag moet geweest zijn voor hem (**). Dat zal ook zijn enige zoon Raoul wel beamen, neem ik aan…
Ronny De Schepper
(*) In zijn jeugd was hij nog turner en worstelaar was geweest, maar enkel voor amusement. Worstelen was nochtans een sport die in die tijd erg populair was in Temse, denken we maar aan Jan Roosen, tot driemaal toe Europees kampioen, die tweemaal aan de olympische spelen heeft deelgenomen.
(**) Wie over deze droeve gebeurtenis toch iets meer wil vernemen, kan merkwaardig genoeg terecht op mijn bijdrage over de Oostenrijkse zanger Udo Jürgens.
dagelijks iets degelijks 