Michel Legrand (1932-2019)

De Franse (film)componist, pianist en occasioneel ook zanger Michel Legrand (foto YouTube) is in de nacht van vrijdag op zaterdag overleden in Parijs. Legrand werd 86.

Michel Legrand werd geboren in Parijs als zoon van de componist en orkestleider Raymond Legrand (1908-1974), die artiesten als Édith Piaf en Maurice Chevalier begeleidde. De familie Legrand is eigenlijk van Armeense afkomst.
Legrand studeerde aan het conservatorium van Parijs onder andere bij Nadia Boulanger. Deze studie sloot hij in 1952 met succes af. Al in datzelfde jaar arrangeerde hij de muziek voor een album van Dizzy Gillespie. Ook begeleidde hij Maurice Chevalier op een Amerikaanse tournee. Met “Rock’n’roll mops” schreef hij het eerste Franse rock’n’rollnummer in 1956. Het was bedoeld voor Henri Salvador en de tekst was geschreven door Boris Vian. (Met dank aan Danny Van Broeck)
Tegen het eind van de jaren vijftig legde hij zich steeds meer toe op filmmuziek. Zijn soundtracks voor Hollywoodfilms vormden de basis voor zijn wereldwijde roem en succes. Een van zijn bekendste werken is de filmmusical “Les Parapluies de Cherbourg” uit (1964), waarin Catherine Deneuve debuteerde. Daarna werken ze nog eens samen voor “Peau d’ane”, opnieuw in een regie van Jacques Demy, maar eerst nog voor “Les demoiselles de Rochefort” waarvoor Jacques Demy a écrit les paroles de certaines chansons en alexandrins, ce qui a posé de grandes difficultés à Michel Legrand. C’est aussi en alexandrins qu’il écrit la scène du dîner d’anniversaire, qui constitue à ce titre une scène d’anthologie.
Twaalfmaal werd Legrand voor een Oscar genomineerd, voor de filmsong “Windmills of your Mind” uit de speelfilm “The Thomas Crown Affair” uit 1968 van regisseur Norman Jewison en de soundtracks van de films “Summer of 42” (1971) en “Yentl” (1983) kreeg hij de prijs ook daadwerkelijk.

After watching a five hour rough cut of “The Thomas Crown Affair”, composer Michel Legrand took a six week vacation during which he wrote 90 minutes of music. The film was then reedited to the music, instead of the other way around. If this experiment had failed, Legrand would have written a second score in the traditional way free of charge.

Al met al schreef hij de muziek voor ongeveer tweehonderd bioscoop- en televisiefilms, bijvoorbeeld voor “Atlantic City” uit 1980 van regisseur Louis Malle met Burt Lancaster in de hoofdrol en voor “The Go-Between” uit 1971 van Joseph Losey of “The Three Musketeers” van Richard Lester uit 1973 en “Secret places” van Zelda Barron uit 1984.
Legrand nam meer dan honderd albums op samen met internationaal bekende sterren, bijvoorbeeld: Ray Charles, Perry Como, Neil Diamond, Ella Fitzgerald, Aretha Franklin, Lena Horne, James Ingram, Jack Jones, Kiri Te Kanawa (“Magic”), Frankie Laine, Tereza Kesovija, Johnny Mathis, Jessye Norman, Diana Ross, Frank Sinatra, Barbra Streisand, Sarah Vaughan en Shirley Bassey.
Als jazzpianist werkte hij onder andere samen met Django Reinhardt. In 1958 nam hij een jazz-album met Donald Byrd, John Coltrane en Ben Webster op. In 1978 maakte hij het album “Le Jazz Grand” samen met Ron Carter, Jon Faddis, Gerry Mulligan, Grady Tate en Phil Woods. In 1983 produceerde hij weer een jazz-album, genaamd “After the Rain” met onder meer Ron Carter, Grady Tate, Zoot Sims en Phil Woods. In 1991 ontstond in samenwerking met Miles Davis het album “Dingo”.
In 2011 hield een Frans-Belgische film een grappig maar toch overtuigend pleidooi voor het naturisme in “A dix minutes des naturistes” van Stéphane Clavier. Met een speciale vermelding voor de toen zeventigjarige Macha Méril (die toen nog mevrouw Michel Legrand moest worden), die bijna de hele film lang naakt is te zien en dat zonder dat men het moe wordt.
Le compositeur Michel Legrand et la soprano Natalie Dessay, déjà partenaires pour un disque et une tournée (“Elle et lui”, 2013), se lancent dans une aventure inédite avec un disque et un spectacle entre oratorio et comédie musicale, “Between yesterday and tomorrow”. Le CD (Sony Classics) qui paraissait le 17 novembre 2017 était suivi d’un spectacle en mars au Théâtre des Champs-Elysées et d’une tournée.
“J’ai eu cette idée quand j’habitais en Californie il y a 40 ans, avec des auteurs américains que je vénérais, qui sont des poètes, qui ont écrit des chansons sublimes (Alan et Marilyn Bergman)”, racontait Michel Legrand à la RTBf.
Il proposa le projet à Barbra Streisand, qui finit par avouer qu’elle ne voulait pas chanter la naissance ni la mort, parce que c’était trop bouleversantes pour elle…
Le projet a dormi dans ses cartons jusqu’à ce que Michel Legrand rencontrait Natalie Dessay, pour le projet “Elle et lui”. Het zal uiteindelijk zijn laatste project worden. (Wikipedia en RTBf)