“Brussels by Night”, de film van Marc Didden, ging in wereldpremière op het filmfestival van San Sebastian in 1983. Een maand later, op 21 oktober 1983, volgde de Belgische première op het Filmgebeuren Gent.
We signaleerden het reeds bij ons interview met Marc Didden (*): van zijn film “Brussels by night” is ook een boek verschenen. Wat we echter toen nog niet wisten, dat is dat het hier het originele scenario betrof, dus met « plans » en regie-aanduidingen, en geen herwerking tot een roman.
Vooraf vertelt Didden op z’n typische manier (waarvan een afkooksel nu als de « Humo-stijl » wordt omschreven) hoe hij tot het maken van deze film is gekomen. Maar wat hij niet vertelt (en dat had ik toch wel gewild) dat is waarom dit scenario nu wordt uitgegeven. Toch niet om er geld mee te verdienen, zeker ? « Indien u van plan bent dit scenario te lezen, wat ik aanneem, » zo schrijft hij snaaks, « doe het dan asjeblief nadat u de film hebt gezien » en nog : « als u dit boekje alleen gekocht heeft omdat u eigenlijk zelf zin hebt om een scenario te schrijven : schrijf er dan een ! » Met andere woorden, de twee enige bestaansredenen voor dit boekje (uitgeverij Kritak. 71 blz., 180 fr., verkrijgbaar in de VPU-winkel) worden door hemzelf (terecht) van de kaart geveegd.
Maar iets optimistisch om mee te eindigen natuurlijk ! Ik merk dat de film opgedragen werd aan Natalie Wood (en aan Bert Bertrand). Of is dat in de gegeven omstandigheden ook al niet positief ?
« Marc Didden haalt de inspiratie voor zijn scenario’s uit het werk van Raymond Van het Groenewoud », schreven wij enkele jaren geleden grapjassend, maar zo had de auteur het niet begrepen. Heel boos was hij en ei zo na werd er zelfs een rechter bijgehaald. Nochtans bedoelden we niks anders dan dat het nummer « Brussels by night » van Raymond Van het Groenewoud (op de elpee « Ethisch reveil ») zulkdanige sfeer uitademde dat de titel van Diddens morbiede scenario zeker niet toevallig ermee overeenkwam. Dat in het geval van een eventuele verfilming R.V.H.G. voor de soundtrack zou instaan, stond voor ons ook zo goed als vast.
En ziehier, jaren eerder met de juiste kijk, de soundtrack ligt op de draaitafel en R.V.H.G, schuifelt uit de boxen. Hopelijk wordt onze ex-confrater nu weer niet boos (want hijzelf heeft het in « Met Mike aan zee » toch ook toegegeven), als we stellen dat de muziek van Raymond voor een groot gedeelte bijdraagt tot het succes van de film.
Dat wil anderzijds echter niet zeggen dat dit nu echt een goede elpee is. Daarvoor heeft ze teveel nadelen die inherent zijn aan een soundtrack, d.w.z. louter « functionele » muziek. En toch zegt Henny Vrienten in “Moving Music” (p.74): “De filmmuziek van Raymond van het Groenewoud vind ik prachtige pop maar geen filmscore. Als je filmcomponist wilt worden, moet je je poparsenaal overboord gooien.”
Nu, uiteraard staan er op « Brussels by night » genoeg nummers om de fans van R.V.H.G. (ons dus) te sussen. Laten we ze maar meteen op een rijtje zetten. Er is op de eerste plaats natuurlijk de single « Piece of my heart », « Beter dan de versie van Janis Joplin », zegt Marc Didden als goede commerçant. « Te pathetisch gezongen », vindt die jongen van « De Morgen ». Twee uitspraken waar wij het niet mee eens zijn, zij het dat we ons energieker verzetten tegen de tweede dan tegen de eerste. Ons stoort immers integendeel de « break » in Raymonds passie waarvoor een meisjeskoor tekent. Dankzij uitstekend gitaarspel (o.a.) zouden we echter eerder zeggen : Janis met déze groep i.p.v. de nogal stuntelige Big Brother, dát zou de perfecte combinatie geweest zijn. En die groep, dat is dan bassist Hans De Backer (toekomstige schoonbroer), toetsenist Kris Roose (ex-Bert De Coninck) en drummer Jean-Pierre Onraedt. Deze wordt later vervangen door Koen Vandendriessche, zodat ze samen Perro vormen. In 1985 produceert Raymond trouwens de single “I don’t want you no more”/”Jan” voor deze groep, met wie hij als “anonieme” muzikant door Vlaanderen trekt om op bals te spelen en die de basis zal vormen van zijn nieuwe groep, De Vlaamse Mustafa’s. Compliment dus, maar tegelijk ook heimwee naar de Centimeters. Dat zal echter wel definitief verleden tijd zijn zeker ?
Net voor « Piece of my heart » staat « Si tous les gays du monde ». Een landerig gezongen (stijl « Winterochtend » op « Nooit meer drinken ») slepende melodie, die precies daarom ons raakt op onze gevoeligste plaats.
Op de keerzijde vinden we als beste integendeel twee funky nummers weer : « Herneem de twist » (« toen ik tien jaar was en mijn pa communist ») en (iets minder) « Hallo… soms ben ik verlegen ».
En dan is er ook nog « Sandy », maar dat nemen we even apart omdat dit weliswaar « beschrijvende » muziek is maar toch zeer mooi (zoiets als « Bilitis »). Op “Sandy” wordt de saxofoon gespeeld door John Ruocco (ook al een oude bekende van het RV-feest).
Over de rest zijn we minder tevreden. « Brussels by night » zelf komt twee keer voor (wat te verwachten was), maar niet gezongen. Dat vinden we spijtig, ook al staat het nummer naast op « Ethisch reveil » ook nog op « Leven en liefdes ». Het hoorde er nu eenmaal bij, vinden we.
« Niets is grappig », inderdaad, maar « Schijten » blijkbaar wel, al weten we niet goed wat we daarmee moeten aanvangen. In « La Bamba » mag de communistische pa (Nico Gomez) even in de spots, maar we hebben al betere versies gehoord, en « Afscheid » is hard-rock en als dusdanig haast al bij voorbaat afgeschreven. « Het gras is nat » tenslotte wordt door sommigen als « virtuoze eenvoud » omschreven, maar wij vinden het toch een beetje te simpel. Wél leuk is « Tipperary-medley » dat echter enkel op de keerzijde van de single is te vinden.
Conclusie : Raymond kan het nog steeds, maar het uitkijken is naar een échte elpee van hem. En die zal er zijn in 1984 naar het schijnt. Wij schrijven nu reeds in.
Ronny De Schepper
Referenties
Karin Beyens & Ivo De Kock, Brussels by night, Andere Sinema
Peter Van den Eede, Marc Didden over “Brussels by night”: “Ik veroordeel niemand”, De Rode Vaan nr.44 van 1983 (*)
Ronny De Schepper, “Brussels by night”: de soundtrack, De Rode Vaan nr.44 van 1983
Ronny De Schepper, “Brussels by night” te boek, De Rode Vaan nr.1 van 1984
Raymond Van het Groenewoud, « Brussels by night », Odeon 1A0641191551.
Single « Piece of my heart »/« Tipperary-medley », Odeon 006.119.156.7.
dagelijks iets degelijks 