Twintig jaar geleden: adviesraad voor de muziek ten grave gedragen

Vandaag twintig jaar geleden werd met een etentje de toenmalige adviesraad voor de muziek ten grave gedragen.

Er zal ondertussen wel een nieuwe raad die over die materie moet adviseren opgericht zijn, maar het voornaamste verschil zal wel zijn dat deze niet meer volgens het zogenaamde Cultuurpact is samengesteld. Dat was “in mijn tijd” dus wel het geval, al moet je dat nu ook weer niet al te letterlijk opnemen. Zo maakte Johan Verminnen b.v. deel uit van de adviesraad zogezegd als vertegenwoordiger van de Volksunie. Ikzelf was één van de SP-vertegenwoordigers en in mijn geval was dat wel duidelijk zo, want ik werkte in die tijd bij de Centrale voor Socialistisch Cultuurbeleid. Anderzijds kwam ik in de plaats van de onlangs overleden Walter Boeykens en die kon dan weer moeilijk een typische SP’er worden genoemd.
Over die adviesraden uit de tijd van het Cultuurpact wordt nu meestal meewarig gedaan, maar over een aantal verwezenlijkingen ben ik toch wel fier dat ik daartoe heb kunnen bijdragen. Zo werden in die tijd onze zogenaamde “authentieke” of “historische” orkesten serieus opgewaardeerd. Ik denk met name aan Anima Eterna van Jos van Immerseel (foto), La Petite Bande van Sigiswald Kuijken en het Collegium Vocale van Philippe Herreweghe.
Dat wij ook het criterium “moeilijkheidsgraad” uit de betoelaging van compositieopdrachten hebben gehaald, vind ik nog altijd een verdienste. Dat was eigenlijk vooral onder druk van het rockcircuit dat op dat moment stond te dringen om ook voor toelagen in aanmerking te komen, maar zelf vond ik dat toen vooral belangrijk voor minimalistische componisten, een richting die toen erg “en vogue” was. Nu kijk ik zowel op het een (rock) als op het ander (minimalisme) een beetje met gemengde gevoelens terug en ik vrees dat het tegelijk een aanzet is geweest om de klassieke muziek ten grave te dragen, iets wat ik nu wel betreur, maar het was een onstuitbaar teken des tijds, zoveel was duidelijk. Aan de bijeenkomsten van de raad heb ik wel een aantal vriendschappen overgehouden, die ik koester, zoals met Johan Huys of wijlen Vic Nees.