De crisis. Het is een vertrouwd gespreksonderwerp geworden. Economische crisis, energiecrisis, oliecrisis… Onze oren zouden ervan gaan tuiten. Oververzadiging, heet dat. De media spelen daar bewust op in. De crisis dat is de demon. Dat is een ontembare kracht. daar kun jij toch niets aan doen, kleine man, laat je armen maar zakken…
Ja ? Maar wat doe ik er dan mee met dat inleveren, die loonstop, die aantasting van de koopkracht ? “Wat koop ik ervoor?” zouden onze Noorderburen hier heel gepast zeggen.
De crisis is géén demon, géén mythe. De crisis die zit in je binnenzak. In een portefeuille waarin steeds minder briefjes zitten. Briefjes waarmee je steeds minder kunt kopen. De crisis is geen uitgehongerd spook in de spiegel. Nee, dat (nog ?) niet. De crisis is een kind met twintig frank zakgeld voor het uitstalraam van een speelgoedwinkel.
Anne-Sophie Vanneste
Joske van Sande
Rita Ruys
Een bediende
Een huisvrouw
Een gescheiden vrouw
Een café-uitbaatster
Een tewerkgestelde werkloze
Een “echte” werkloze
Een ex-bediende
dagelijks iets degelijks 