Het is vandaag al tien jaar geleden dat de Britse wielrenner George Drewell is overleden. In mijn herinnering is er slechts één avondcriterium verreden in Temse (op de Rozenwijk) en dat was dan wellicht in 1967. Drewell stond daar samen met zijn landgenoot Albert Hitchen aan de start in het truitje van Willem II-Gazelle, de ploeg van mijn grote idool Rik Van Looy (die er zelf evenwel niét was, meen ik me te herinneren).
Ik verklaarde mij meteen tot supporter van Drewell, ook al wist ik verder van deze renner niets af. Van het internet was in die tijd uiteraard nog totaal geen sprake en de kranten besteedden weinig of geen aandacht aan exoten in de Vlaamse wedstrijden. Het is dus pas nu dat ik dankzij de Wielersite kan vaststellen dat hij als junior derde is geëindigd in het Britse kampioenschap op de weg van 1961 (de twee die hem voorgingen, Ken Wilson en J.McGrail, zouden het nog minder ver brengen dan hij).
In 1964 werd hij prof bij de ploeg Condor-Mackeson en meteen werd hij tweede in de wedstrijd London-Dover, die hij een jaar later zou winnen (in 1964 moest hij een zekere Alan Jacob laten voorgaan).
In 1966 ging hij dus over naar Willem II, maar dat leidde niet tot meer succes. Het bleef beperkt tot de eerste rit uit de tweedaagse van Skelmersdale (Lancashire), waarin hij uiteindelijk zesde eindigde (de eindwinnaar was Peter Chisman).
In 1968 keerde hij terug naar een Britse ploeg (Clive Stuart) en weer moest hij zich tevreden stellen met één overwinning (een criterium in Hartlepool). Daarna werd hij opnieuw liefhebber en behaalde in 1971 nog twee overwinningen (de eerste etappe van de driedaagse van Colchester en de De Laune C.C. Road Race).
Hij is vrij jong gestorven (64, dus jonger dan ik nu ben), maar ik heb helaas geen doodsoorzaak gevonden.
dagelijks iets degelijks 