De Italiaanse blinde tenor Andrea Bocelli viert morgen zijn zestigste verjaardag.
Andrea Bocelli is een (telefoon-)leerling van Franco Corelli, die in 1994 op 36-jarige leeftijd zowel het San Remo-festival als de Pavarotti-wedstrijd won. Omdat deze laatste een duet ging opnemen met de popartiest Zucchero Fornaciari, zong Bocelli een demo in, die zo goed was dat Pavarotti vond dat hij het zelf maar moest doen. Het gaat hier natuurlijk over “Miserere” dat Zucchero Fornacciari uiteindelijk toch met Pavarotti zou opnemen. Enkele jaren later zou Bocelli het op de Proms zingen samen met John Miles. Het duet uit “De Parelvissers” van Bizet zingt hij dan weer samen met Bryn Terfel.
Toch kreeg hij meer populariteit in het populaire genre, zelfs het pop-circuit, zeker na zijn grote hit “Con te partiro”, het lievelingsnummer van Liang Fei…. Het is luguber maar waar dat hij die populariteit vooral te danken had aan het feit dat hij blind was, sedert hij op z’n twaalfde een voetbal keihard in het gezicht kreeg… Hijzelf relativeert dit “ongeluk”: hij was geboren met glaucoma en zou toch sowieso blind geworden zijn. Hij heeft desondanks al twee scenische opera’s gespeeld, nl. “Macbeth” en “La Bohème” (in Cagliari). Hiervoor diende hij ook de passen die hij moest maken in te studeren. Toen hij op een bepaald moment in “Macbeth” op een toren naar de kantelen moest lopen, wist hij dus wel hoe ver hij mocht gaan, maar iemand uit het publiek sprong toch recht en riep: “Pas op!”
Zoals gezegd, Bocelli zelf maakt niet zo’n spel van zijn handicap. Hij tracht een zo normaal mogelijk leven te leiden. Zo is hij b.v. getrouwd en heeft een kind. Hij is ook zeer gelovig. Zijn optreden voor de paus beschouwt hij zowat als het hoogtepunt uit zijn carrière. Alhoewel het helemaal niet te pas kwam in het interview dat Dominique Trachet met hem afnam voor Dag Allemaal (10/12/1996) gaat hij plotseling te keer tegen “al die cultuurpessimisten die overal het verval van de zogezegde westerse wereld zien.” En, jawel hoor, hij gaat dan over op “seks op televisie” en zo stel je vast dat ook een blinde zowaar zapt: “Op televisie vermijd ik reclame, verander ik van kanaal als er porno op zit, ook al heb ik op zich geen morele bezwaren tegen porno. Je kunt kiezen. Dat is juist vrijheid. (…) Ik ben ervan overtuigd dat we alle problemen zullen zien te overwinnen. Dat we in de volgende eeuw naar een betere wereld zullen evolueren. En ook in die betere wereld van de toekomst zal er plaats blijven voor de universele schoonheid van de klassieke muziek.”
dagelijks iets degelijks 