Het is vandaag al vijf jaar geleden dat in Boom Frankie March (met zijn echte naam Marcel Chrisnach) is overleden. Hij was van beroep taxi-chauffeur, werd geboren in Differdange en is daarna van Antwerpen naar Gent komen wonen, maar daarna blijkbaar terug naar de parking “gedrift”. Reeds in zijn prille jeugd was hij gefascineerd door Elvis Presley. Sinds zijn 18de jaar is hij Elvis gaan imiteren. Hij kreeg het te pakken toen hij als jongeling vaak naar films van Elvis ging kijken.
Van zijn imitatie maakte hij zijn hobby, toen hij vaststelde dat tijdens crochetwedstrijden niemand (?) zich aan een nummer van Elvis waagde. Frankie’s vereenzelviging werd een passie, nadien een gewoonte, zodat hij Elvis op een grootse wijze alle eer aandoet. Stijl, stem en houding zijn onevenaarbaar. Hij zingt moeiteloos door de keel en schudt losjes met de heupen. Hij zet natuurlijk een zwarte pruik op en zijn bakkebaarden worden voor iedere optreden zwart gemaakt.
Ook zijn leven lijkt sprekend op dat van Elvis: vrachtwagenchauffeur, zwaarlijvigheid, volgen van karatelessen. Hij werd in 1972 winnaar van een imitatiewedstrijd tijdens een Europese bijeenkomst van Elvisfans. In 1973 versloeg hij nog Long Tall Ernie en the Shakers in Luxemburg op een grote Elvismeeting. Na een tussenpauze van twee jaar is Frankie March in 1978 zijn derde carrière begonnen. Een grote ommekeer kwam er door de dood van Elvis. Sindsdien zingt hij telkens voor propvolle zalen of pleinen (Memorial Day – Antwerpen 1978, Arenatheater Gent, de Gentse Feesten aan het Sint-Jacobsplein). Zelfs werd een stukje van hem ingelast in de Metro-Goldwyn-Mayer filmproductie « That’s the way it is ».
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 