Wij hebben ons laten vertellen dat het opgenomen TV-debat waarmede men volgende week (7-6) de documentaire serie over « De Nieuwe Orde » gaat afsluiten een verward gesprek zal worden (foto VRT).
Er werd aan deelgenomen door een heel stel mensen, lieden die direct bij het oorlogsgebeuren betrokken waren, historici die er nadien over studeerden, journalisten die er nu over schrijven en uiteraard de programmamakers zelf, te veel om hen allen op te sommen.
Het schijnt dat zij elk hun waarheid hebben uitgedragen, zich verliezend in details en zelden reagerend op de argumenten van de « tegenpartij ».
De bron die ons een en ander meedeelde, trok uit het verloop van het debat het besluit dat de Vlamingen zelden tot verhelderende gesprekken komen, dat zij zich niet alleen lastig uitdrukken maar dat zij vooral aan zichzelf denken en niet aan de kijkers, de mensen waarvoor hun meningsuitwisselingen eigenlijk zouden moeten bedoeld zijn.
Oordelen wij in een volgend nummer wel zelf over de zin of de onzin van dit « Nieuwe Orde »-debat, dan willen wij hier al verwijzen naar een gesprek dat deze week op de buis ging en dat ook geen reklame was voor de panelleden en de moderator ervan.
Wij bedoelen het gesprek dat in de laatste « Extra Time »-aflevering van het seizoen (30-5) gevoerd werd onder minister De Wulf en vertegenwoordigers van de wielrijders- en de motorrijdersbond. Thema van deze confrontatie was het ministerieel besluit dat eerlang kan uitgevaardigd worden (mits goedkeuring door de Vlaamse Raad) en dat een verbod op jeugdwedstrijden (-15 jaar) in die sporttakken behelst, zowel op de openbare als de privé-wegen.
Zegde de minister heel zinnige zaken over de steeds verder gaande commerciële ontaarding van dit soort sport (?), proeven waarbij men al 5-jarige kleuters durft betrekken, voerde hij sterke argumenten van morele aard aan om dit gedoe waarbij sommige ouders als echte slavendrijvers optreden te verbieden, dan repliceerden de vertegenwoordigers van de twee sportbonden onverstoord dat zij nu geen kans meer krijgen tot sportopleiding van adolescenten, tot het aanleren van stuurvaardigheid, het rijden in groep enz. En over de opgesomde uitwassen repten zij met geen woord.
Zelden hoorden wij een erger dovemansgesprek zonder dat de BRT-man ingreep, zonder dat hij enkele betrokkenen op hun valse voorstelling van zaken wees. En ook zonder dat er beelden getoond werden die de juistheid van de ministeriële stelling bewezen. Of ontkrachten.
Dit zoveelste voorbeeld van een mislukt debat deed ons nog eens nadenken over de nefaste invloed die uitgaat van soortgelijke misbaksels. Al die verwarde en verwarrende gesprekken die op de buis komen — zowel onder politici, vakbondsmensen, wetenschapslui, kunstenaars, jongeren, sportmannen enz. — geven enkel stof aan hen die luidop roepen dat de TV voor dit soort programma’s niet dient, die enkel bij haar ontspannende rol zweren.
De BRT zou zich dan ook dringend moeten bezinnen over de aanpak van de debatten en confrontaties die zij organiseert. Anders dreigt een uiting van een democratisch gebruik precies een doodgraver van diezelfde democratie te worden. En dat zou toch wel erg zijn, heel erg !
Referentie
Lode De Pooter, TV-debatten: heil of onheil? De Rode Vaan nr.23 van 1983
dagelijks iets degelijks 