Op 31 mei 1698 werd de overdekte manège op de plaats van de huidige opera in Gent tot stadsschouwburg omgevormd. Hij werd geopend met “Thésée” van Lully door een gezelschap, geleid door Giovanni Paolo Bombarda, de Italiaanse schatbewaarder van onze landvoogd, de Beierse keurvorst Maximiliaan Emmanuel. Dezelfde Bombarda die Brussel de Muntschouwburg schonk.
In 1706 werd het eerste lyrische gezelschap van Gent opgericht, de Académie Royale de Musique, die onder leiding van Quesnot de la Chénée, wekelijks driemaal in Gent (in de stadsschouwburg) en driemaal in Brugge optrad.
Op 16 december 1715 brandde de stadsschouwburg af en omdat de Sint-Sebastiaansgilde niet over de nodige middelen beschikte om een nieuwe zaal te bouwen, trok de Académie naar “Het Ganxken” in de Mageleinstraat of het theater van de paters jezuïeten op de plaats waar nu de universiteitsaula staat.
In 1737 had de gilde echter voldoende fondsen bijeen om een nieuwe schouwburg te openen, naar een ontwerp van B.De Wilde. Vanaf 1760 beschikte men ook voor het eerst over een vast orkest, eerst van 21 muzikanten, later door dirigent Ignatius Vitzthumb uitgebreid naar 27. Die kwam in 1777 over uit de Muntschouwburg.
De Gentse opera beschikte op dat moment over zowel een Franstalig als een Nederlandstalig gezelschap. Net zoals in Brussel droeg vooral dit laatste gezelschap de voorkeur van de Duitse dirigent weg.
In 1780 werd het interieur volledig vernieuwd, maar dat kon niet beletten dat de populariteit sterk achteruit liep. Men probeerde dan maar draconische maatregelen zoals gevangenisstraffen voor zangers die hun rol niet kenden of boetes als er niet genoeg publiek kwam opdagen, maar het hielp niet. Ten einde raad gaf men “stemrecht” aan het publiek, maar die stemden de zangers meestal weg.
Onder het Franse bewind werd ook de Sint-Sebastiaansgilde afgeschaft en werd de schouwburg verkocht aan een vennootschap dat echter failliet ging, zodat de 7 overgebleven vennoten (van de 51) blij waren om in 1821 de schouwburg aan het stadsbestuur te verkopen. Deze lieten het gebouw afbreken om in 1837 met een propere lei te beginnen. De architect was de neoclassicus Louis Roelandt, die tegelijk met de opera het Gerechtshof ontwierp.
dagelijks iets degelijks 