Zowat elke jeugdclub in het Vlaamse land zal wel z’n toneelafdeling hebben gehad, maar verder dan sketches als « Wij stonden voor een ingestorte brug » of een imitatie van Gaston en Leo zijn de meeste niet geraakt. In Gent is dit echter niet het geval. Daar hebben een aantal jeugdclubs de basis gelegd voor interessant amateurtoneel. Het is trouwens logisch dat dit in Gent kan gebeuren (en eventueel ook in Antwerpen of in Aalst b.v., steden waarmee ik persoonlijk minder vertrouwd ben) en niet in Temse of in Veldegem, omdat daarvoor de omstandigheden minder gunstig zijn. In Gent gonst het van kleinschalige theaterprojecten en de meeste (veelal werkloze) professionals die zich hiermee onledig houden, vinden het dan ook niet beneden hun waardigheid om hun liefhebbende collega’s even een handje toe te steken.
Zo ontstond uit een jeugdclub in de Reinaertstraat « Toneelboetiek » en nog later « De Lont », die bijna jaarlijks wel met een merkwaardige voorstelling uitpakt, waarvoor men al op de steun heeft mogen rekenen van o.a. Daan Hugaert, Freek Neyrinck, Jan Leroy en André Vermaerke. Nu is Geertrui Daem (*) aan de beurt en zij regisseerde « Uitslag », de letterlijke tekst van een deliberatie in een buurland, aangepast aan onze VSO-werkelijkheid.
Omdat De Lont af wil van stukken die zich specifiek tot tieners richten, werd voor « Uitslag » voor een moeilijkere aanpak gekozen, zonder dat evenwel de oorspronkelijke doelgroep zou worden afgeschrikt. Dit lijkt ons helaas niet helemaal geslaagd. Nemen we ten eerste de tekst, zoals gezegd de waarachtige transcriptie van een discussie in de leraarskamer en dus geen « stuk ». Het kunstmatige VSO-taaltje (attitudes, summatieve toetsen, remediëring enz.) maakt het spel nog moeilijker om volgen.
Komt daarbij nog een absurde vormgeving met neuzen en maskers e.d., omdat De Lont (terecht) niet in de val van grote broer NTG wilde trappen, dat een dermate realistisch « Justitiepaleis » uit de grond stampte dat de toeschouwers zich afvroegen waarom ze in dat geval niet gewoon (en gratis !) naar het echte justitiepaleis konden gaan. Terecht, zeg ik, maar ten onrechte werd er voor een « vervreemdende » regie geopteerd. Met andere woorden, de regie maakt ons wel duidelijk dat het geen realiteit is, maar helpt ons anderzijds geen stap verder naar het theater toe. De reeds zo moeilijke tekst wordt dus niet geaccentueerd, maar onze aandacht wordt er nog van afgeleid !
Neen, in VSO-terminologie zouden we durven stellen dat remediëring hier gewenst is. Trouwens, waarom hoefde de klas nou perse zo’n twintigtal leerlingen te tellen ? Er zijn in het VSO toch genoeg kleine klasjes ? En dat zou ons leed alleszins hebben verkort.
Ronny De Schepper
(*) De Valse Teefjes is sinds 2006 een cabaretesk vrouwenkoor met meer dan twintig flamboyante dames en meisjes, waaronder schrijfster en beeldend kunstenares Geertrui Daem, die al jaren één van de motoren van de groep is. Ze zingen meerstemmige ludieke, pittige, soms wel eens spitante liedjes en worden daarbij begeleid door drie musiciennes (tuba, accordeon en viool). Hun repertoire is zeer gevarieerd: pop, rock, schlager… maar ook opera-aria’s, soul, blues en jazz… tot strijdlied en volkslied. Ze brengen eigenzinnige eigen teksten in diverse Vlaamse dialecten van Gents via Aalsters over Brugs en Brussels, Oostends, Kempens tot Zeveneeks. De theatrale en visuele voorstellingen van de Gentse Teefjes zitten vol (vaak dubbel gelaagde) humor. In 2009 brachten ze hun eerste avondvullende programma “’t Es in de sacoche” uit en in 2013 hun nieuwe show “Konteverkiert”. (Freek Neirynck)
Referentie
Ronny De Schepper, Remediëring gewenst, De Rode Vaan nr.23 van 1983
dagelijks iets degelijks 