In november 1966 schreef ik “Michelle”, een luisterspel dat werd opgenomen door Rony Vercauteren, eerst bij hem thuis, nadien bij Etienne Van Damme. Het verhaal ging over The Beatles, zijnde Paul Vermeulen als John Lennon, Erik Westerlinck als George Harrison, Rony Vercauteren als Ringo Starr en ikzelf als Paul McCartney. Erik vertolkte met kopstem ook nog de titelrol en Etienne Van Damme nam zowat alle andere rollen op zich.
Het verhaal begon met een interview van Guy Mortier met John Lennon in Parijs, waar The Beatles daarna Michel Polnareff ontmoeten. Na een optreden maken ze plannen voor hun vakantie. Terwijl Paul met Michelle de Beaufort gaat eten, gaan de anderen naar “Dr.Zhivago” kijken. Later wordt de locatie vervangen door Amsterdam, zodat er een happening met Boudewijn De Groot en provo Bernard De Vries kan worden toegevoegd. Uiteindelijk besluiten ze als vakantie naar de States te varen in een yellow submarine (de oorspronkelijke titel). Wanneer deze vastloopt onder water, is het Ringo die hun hachje redt (de onderwaterscènes werden gespeeld terwijl iemand in water “broebelde”).
Na een optreden in het Shea-Stadium te Los Angeles zien Paul en Michelle elkaar weer. Dit was het oorspronkelijke happy end, maar omdat er nog band over was, verzon ik tussen 2 en 11 november nog dit vervolg: Michelles neef is geshockeerd over haar verhouding met langharig werkschuw tuig en wil haar uit de weg laten ruimen. Een verbitterd man (geïnspireerd op Radek uit “L’homme du Tour Eiffel” van Simenon) voert de opdracht uit (met de onvergetelijke geïmproviseerde opmerking van Etienne: “Nu moet ik écht gaan lopen”). Paul valt er zowaar van in coma. John ontpopt zich als privé-detective en er volgt natuurlijk een car-chase (weer met de nodige improvisaties à la “’k zal u subiet eens in de gracht rijden!”), waarna John Radek overwint in een gevecht. Paul komt weer bij bewustzijn, maar Michelle is onherroepelijk dood.
Ronny De Schepper
