Burgemeester Luc De Ryck van Temse stamt uit een muzikale familie, maar hij voegt er onmiddellijk aan toe dat zij vroeger veel muzikaler was dan nu. Zijn verhaal…
Onze muzikale stamvader was mijn grootvader, Alfons De Ryck (1881-1944). Hij oefende in zijn loopbaan meerdere beroepen uit, o.m. beroepsmuzikant (bugel) in het Belgische leger. Ook in Temse was hij actief. Tussen de twee wereldoorlogen was hij muzikant-onderchef-lesgever bij de harmonie Sint-Cecilia. In beide laatste hoedanigheden volgde hij de legendarische Frans D’Hooghe (zie verder) op. Die volgde hij ook op als directeur-leraar van de gemeentelijke muziekschool. Mijn grootvader was ook dirigent van de harmonie Sint-Cecilia Tielrode.
Doordat grootvader actief was bij Sint-Cecilia, speelden ook zijn zonen in de harmonie: Jean (1903-1966) trombone, Jef (1909-1939) trompet, Henri (1910-1992) meerdere instrumenten (zie verder), mijn vader, Albert (1916-1983), klarinet, en Cyriel (1919-1965) grote en (vooral) kleine fluit. Jef was een voortreffelijk trompettist, bij de besten van zijn (liefhebbers)generatie. Hij is slechts dertig geworden: een verkoudheid opgelopen na een optreden eindigde in een fatale fleuris. Henri, in Temse vooral bekend als beeldhouwer (en dus niet te verwarren met naamgenoot architect Rik De Ryck), speelde achtereenvolgens op meerdere instrumenten, maar bakte er nooit wat van. Toen hij uiteindelijk op de trommel belandde en deze kapot sloeg, begreep ook mijn grootvader dat er geen muzikale toekomst voor hem was weggelegd.
Allen waren zij – zoals meerdere generaties! – muzikaal gevormd door de man die Temse muziek leerde: koster-organist Frans D’Hooghe (1854-1934). Het merendeel van de muzikale Temsenaars geboren tussen 1880 en 1925 hebben bij hem hun eerste noten gelezen en gezongen.
Mijn grootvader was geen gemakkelijk man, hoedanigheid die hij deelde met de voorzitter van Sint-Cecilia: wisselagent Cyriel Govaert. Kort vóór WO II kwam het tussen beiden tot een kortsluiting. Alfons verliet de harmonie en nam zijn 4 zonen met zich mee. Na WO II namen Jean, Albert en Cyriel de muzikale draad weer op, maar dan in de schoot van de harmonie Recht door Zee. Jean werd voorzitter, mijn vader secretaris, Cyriel muzikant (piccolo) en lesgever.
Bij de kleinkinderen van stamvader Alfons is niet veel muzikaal talent ontloken. Enkel Cyriel had een muzikale zoon: Maurits, maar hij was dan ook uit beste hout gesneden. Trompettist geworden in 1948 bij de harmonie Concordia & Amiticia (Bornem), maakt hij sinds 1954 deel uit van de harmonie Recht door Zee (Temse). In totaal meer dan 65 jaar actief muzikant, dus, en daarvoor werd hij op het jongste teerfeest gehuldigd.
Maurits was ook een fervent liefhebber van jazz en rock. In de jaren ‘50-‘60 speelde hij bij meerdere dansorkesten: The Marly Club o.l.v. Marcel Loossens, het William Show Orkest, The Skyrockets o.l.v. Roger De Kerf. Hij is ook de enige in de familie die voor muzikale opvolging heeft gezorgd: z’n zoon Jean-Pierre speelt sax-alto en -tenor, z’n zoon Bob is drummer bij Recht door Zee.
Hoewel er bij de kleinkinderen maar weinig muzikaal licht heeft geschenen, hebben meerdere onder ons toch muziekles gevolgd. Mijn vader was secretaris van Recht door Zee en dus volgden zijn kinderen les bij de harmonie. Te beginnen met notenleer. Ikzelf had geen talent. Hoezeer ik ook de notenbalk te lijf ging, ik viel er steeds af. Ik heb dan ook nauwelijks één leerjaar overleefd. Dat heeft niet belet dat ik enorm veel van muziek houd.
Luc De Ryck
Op de foto ziet men het gezin Alfons De Ryck-De Lee. Staande v.l.n.r. Albert, Jef, Jean, Henri en Cyriel.
dagelijks iets degelijks 