Biniam Girmay wint in de Giro (en geeft op)

De 22-jarige Eritreeër Biriam Girmay (foto Marianne Casamance via Wikipedia) heeft na Gent-Wevelgem nu ook een rit gewonnen in de Giro in een prangend sprintje met Mathieu Van der Poel, de man op wie hij zijn wedstrijd meestal afstemt. Daarmee heeft Girmay het aftellen naar het WK in Rwanda 2025 nu wel definitief op gang gebracht! Alleen jammer dat hij door een dom ongeval met het ontkurken van de prosecco de Giro ook meteen moest verlaten. Gelukkig zal het letsel niet van blijvende aard zijn, zoals ook mijn vriend Herwig De Weerdt kan navertellen…

Met Daryl Impey reed er in 2013 voor het eerst een Afrikaan in het geel rond. Het mocht dan nog een blanke Afrikaan zijn, het was toch ook al typisch voor de “wielerontvoogding” van het zwarte continent. Er zijn overigens altijd al mensen geweest die zich oprecht inzetten voor de promotie van de wielersport op het Afrikaanse continent. In Vlaanderen is dit vooral Bart Willockx via zijn uitstekende website (www.cyclafric.be) waar ik voor het grootste deel de onderstaande informatie heb gehaald…

1881
Stichting van de Port Elizabeth Amateur Athletic and Cycling Club in Zuid-Afrika
1893
Stichting van de Zuid-Afrikaanse Wielerfederatie. L.Meintjies (ZAf) wint goud in de halve fond op de wereldkampioenschappen
1894
Broadbridge (ZAf) 3e op het WK sprint
1909
Elders vertel ik het verhaal van de Amerikaanse zwarte sprinter Major Taylor, die onrechtstreeks aan de oorsprong ligt van de organisatie van de Tour de France. Vlaanderen kon dan ook niet achterblijven en in 1909 pakte men in Koolskamp ter gelegenheid van het Kampioenschap van Vlaanderen uit met Spain, een zwarte medemens uit Rijsel. De massa kwam erop af want een zwarte had men nog nooit gezien en een fietsende zwarte a fortiori zeker niet. De man verscheen aan de start met een koord om zijn middel, waaraan hij allerlei soorten fruit had gebonden, zogezegd als proviand. Hij heeft het echter nooit nodig gehad, want in de eerste bocht reed hij gewoon rechtdoor, de gracht in. Einde van zijn fietsavontuur. Achteraf bleek dat de man nog nooit op een fiets had gezeten. Hij was er gewoon door de organisatoren op gezet uit winstbejag. Deze praktijken zijn eigenlijk nog altijd gangbaar, want het uitgangsprincipe van een uitzending als “Allez Allez Zimbabwe” is in de grond precies hetzelfde.
1910
Twee Fransen die in Algerije gedomicilieerd zijn nemen deel aan de Tour de France:
Frédéric Vaillant, opgave 3de rit
Emil Godard, opgave 10de rit
1912
Rudolf Lewis (ZAf) Olympisch kampioen te Stockholm (320 km in 10h42’39”)
1913
Ali Neffati – geboren te Tunis op 22 januari 1895 – neemt mét zijn fez als 18-jarige als jongste renner ooit deel aan de Ronde van Frankrijk, maar geeft op in de 4e rit.
1920
Henri Kaltenbrun (Zuid-Afrika) haalt zilver op de Olympische Spelen te Antwerpen. Zijn landgenoten Walker en Smith behalen eveneens zilver in tandemwedstrijd en de Zuid-Afrikaanse ploeg (Walker, Smith, Kaltenbrun, Goosen) wint brons in ploegenachtervolging.
1921
Ali Neffati (Tun) wordt 7e in de 6-daagse van Parijs
1923
Ali Neffati (Tun) 11e in de 6-daagse van New York
1924
Henri Kaltenbrun (Zaf) 11e in Olympische Spelen te Parijs, Madkour (Egy) wordt 46e.
1928
F.W.Short, F.Bonvehi en J.Lopez, allen Zuid-Afrikanen worden 19e, 20e en 21e in wegrit van de Olympische Spelen van Amsterdam.
1929
Eerste Ronde van Algerije voor amateurs
1936
Hendrik Binneman (Zuid-Afrika) 23e in de wegrit van de Olympische Spelen van Berlijn, Abdelkader Abbes (Alg) wordt 42e in de Ronde van Frankrijk.
1937
Eerste Ronde van Marokko, gewonnen door de Spanjaard Mariano Canardo.
1940
In Tripoli (Libië) wordt de eerste en enige GP Leptis-Magna georganiseerd, gewonnen door de Italiaan Adolfo Leoni.
1948
Enige GP du VS Musulman te Algiers. Winnaar is de Fransman Victor Pernac.
1949
Eerste organisatie van de Ronde van Algerije (19 etappes). Winnaar wordt de Belg Hilaire Couvreur. Ook eerste keer wordt de Circuit d’Aïn – Temouchent in Algerije georganiseerd met winnaar Louis Caput (Fra) voor Louison Bobet (Fra). De Marokkaanse Portugees Custodio Dos Reis wordt 54e in de Tour de France.
1950
“Robert Hunter eerste Afrikaanse zege in de Tour” titelt Het Nieuwsblad van 20/7/2007). Zal ’t gaan, ja?
Ten eerste: het heeft mij altijd al geërgerd dat iedereen (nou ja, bijna iedereen) wel de lotgevallen kent van de Noord-Afrikaan Abdelkader Zaaf in de dertiende rit Perpignan-Nîmes van de Tour 1950, maar niemand herinnert zich dat hij bij zijn ontsnapping in het gezelschap was van zijn landgenoot Marcel Molinès en dat deze het wél heeft volgehouden en met vier minuten voorsprong de rit heeft gewonnen!
Maar straffer nog: ’s anderendaags begeven opnieuw twee Noord-Afrikanen zich op weg naar Toulon. En deze keer houden ze het alle twee vol en wint Custodio Dos Reis vóór Marcel Zelasco met bijna vijftien minuten voorsprong.
Het Noord-Afrikaanse team voor de Tour de France bestond uit CHARROIN Max (Mar) opg. in 5e rit – DOS REIS Custodio (Mar) 26e in de eindstand – KEBAILI Ahmed (Alg) 59e in eindstand – MOLINES Marcel (Alg) opg. in de 18e rit – ZELASCO Marcel (Alg) buiten tijd in de 18e etappe en ZAAF Abdel Kader (Alg) opg. in de 13e rit.
1951
GP de Constantine et des Zibans in Algerije, winnaar de Italiaan Paul Neri voor de Algerijnen Vincent Soler en Marcel Zelasco. Abdel-Kader Zaaf (Alg) wordt 66e in de Ronde van Frankrijk.
1952
GP de Constantine et des Zibans in Algerije heeft deze keer een volledig Algerijns podium met winnaar Ahmed Kebaili vóór Marcel Zelasco en Dorbane. Stichting van de Ethiopische Wielerfederatie. Robinson (Zaf) behaalt de bronzen medaille op de kilometer in de OS te Helsinki. Robinson – Shardelow (Zaf) halen zilver in de tandemrace. Zuid-Afrika (Shardelow, Swift, Fowler, Estman) verovert eveneens zilver in de ploegenachtervolging.
1956
De Ethiopiërs Dendoba Garamu, Mestaphan Tesfaye en Zehaye Behta worden resp. 25ste, 36ste en 38ste in de Olympische wegrit te Melbourne. Swift (ZAf) behaalt brons op de kilometer.
In 1957 neemt de nationale ploeg van Marokko de jonge Si Mohammed El Gourch mee naar de Ronde van Egypte, waarin renners van 35 nationaliteiten starten. De ploegleider moest voor hem wel een aangepaste licentie maken, in Arabische taal onder de naam Mohamed Ben Mohamed, omdat hij nog te jong was om in een internationale koers te mogen starten onder eigen Franse identiteit.
Ziende dat het Marokkaans ploegje niets kan uitrichten tegen nationale ploegen uit de sterke Oostbloklanden, wil de ploegleider zijn renners verplichten om in dienst te rijden van de Egyptenaren, die onder tafel daarvoor willen betalen. De benjamin van zijn renners springt echter recht en schreeuwt kwaad: ‘Ik ben naar hier gekomen om de Marokkaanse vlag op het podium te brengen … en voor niets anders !’
Si Mohamed zal in Egypte twee ritten winnen en de leiderstrui dragen. Een zeer groot renner van toen Gustav Adolf Schur feliciteerde hem sportief, oprecht en persoonlijk. Maar nog belangrijker was dat in kader van de internationale Arabische politieke gedachte en vriendschap, de President van Egypte Jamel Abdel NASSER speciaal wenste kennis te maken met die sterke jonge wielerkampioen uit Marokko.
1959
De GP d’Alger, tijdrit per drie, wordt gewonnen door de Fransen Gérard Saint, Roger Rivière en Raphael Géminiani, maar vooral: toen een zestal Europese topwielrenners op 15 december 1959 een criterium betwistten in Ouagadougou, de hoofdstad van Opper‑Volta (het latere Burkina Faso), konden ze niet weten dat met deze wedstrijd een wielerhoofdstuk zou worden afgesloten. Fausto Coppi, tweede in deze wedstrijd achter Jacques Anquetil, zou twee weken later, op 2 januari 1960, overlijden aan de gevolgen van malaria die hij in de week na de koers tijdens een safari zou oplopen. Wielrennen in Afrika werd dan ook een riskante zaak voor de goedbetaalde Europese toppers. Criteria werden er in de volgende tientallen jaren niet meer georganiseerd in zwart Afrika. Tot dan toe werd er eens per jaar een internationaal criterium georganiseerd b.v. in Brazzaville of Pointe Noire, waarin West‑Europese tweede‑ en derdeklassers het opnamen tegen plaatselijke wielrenners. De nieuwe, politiek instabiele, onafhankelijke staten hadden echter andere zorgen dan het in stand houden van een op Europees geschoeide wielercultuur. Er waren wel nieuwe fietsen in Congo-Brazzaville, maar deze waren veelal van Chinese of Russische makelij, zoals heren‑ en damesfietsen van het Chinese merk Zephyr: zeer zwaar en met een rudimentaire mechaniek. Er was geen import van nieuwe racefietsen en slechts enkele volhouders bleven wedstrijden organiseren, en dan nog enkel in de grootste steden. Enkel in Zuid‑Afrika en in de maghreblanden bleef de wielersport enigszins gestructureerd en was er sporadisch contact met Europa. In de meeste andere Afrikaanse landen verslechterde de mogelijkheid om competitief aan wielrennen te doen recht evenredig met de toestand van de wegen.
1960
Op de O.S. te Rome worden Mohamed Ben Brahim (Mar), Lacheb Gandorrah (Mar), Abdallah Lahoucine (Mar) en Mohamed Touati (Tun) resp. 45ste, 46ste, 57ste en 74ste. GP d’Alger, deze keer een tijdrit per twee, wordt opnieuw gewonnen door vertegenwoordigers van de St.Raphaël-Geminiani-ploeg, met name Rudi Altig (Dui) en Roger Rivière (Fra).
1965
Eerste All Africa Games in Brazzaville (Cgo). De Kameroenees Jean Bernard Onana wordt Afrikaans kampioen. De Ethiopiër Fisseha‑Tsion Gebre‑Yesus is meerdere keren kampioen van zijn land tussen 1964 tot 1972 en drie keer deelnemer aan de Olympische Spelen.
1968
Tekeste Woldu (Eth) wordt 53e in de wegrit van de Olympische Spelen van Mexico.
1970
Barry Trivess wordt amateurkampioen van Zuid-Afrika (200 km in 5h53’45”). Zygmunt Hanusik (Pol) wint het eerste deel van de Ronde van Algerije. Axel Peschel (DDR) was de beste in deel 2. Hoe kan zoiets? Als gevolg van een massale opgave te wijten aan de buitengewoon slechte weersomstandigheden werd de proef stilgelegd op het einde van de zevende rit. Een eindklassering van de Ronde van Algerije- 1e deel -werd opgesteld en een nieuwe start werd gegeven met de groep renners die aan de start van de zevende rit waren ingeschreven. De lokale renner Madjid Hamza wint 6e rit in het eerste deel en de 12e rit in deel 2. Hij wint ook de Ronde van Senegal vóór zijn landgenoten Chibane Belkacem, H. Abdallah en Mad.Kaddour (Alg). Vijfde en zesde worden de Senegalezen Lionel Barboza en Carlos Barboza.
1972
Tekeste Woldu (Eth) wordt 51e in de Olympische wegrit van Munchen. Joseph Manga uit Kameroen wordt winnaar op de Afrikaanse Spelen in de Centraal Afrikaanse Republiek en zijn team won het landenklassement.
1973
Eerste Rapport Tour voor amateurs in Zuid-Afrika. De Italiaan Tagliavini is de sterkste. De Ethiopiër Tekeste Woldu “Jeganti” wint zowel goud op de tweede Afrikaanse Spelen te Lagos, Nigeria. Het team van Ethiopië wint het ploegenklassement.
1978
Derde Afrikaanse Spelen te Algiers.
1979
De Zuid‑Afrikaan Alan Van Heerden wint een etappe in de Giro. In België draaide in die zelfde periode de Ruandees Paul Tachteris een tijdje mee in het professionele kermiskoersencircuit.
1981
Vanuit Ouagadougou, de hoofdstad van Burkina Faso, maar eveneens het epicentrum van de Afrikaanse wielrennerij, weet de Franse oud-beroepsrenner Francis Ducreux via zijn bedrijf Sportpub F.D. in het hele Frans‑West-Afrikaanse gebied sponsorgeld weten te vinden. Hij onderhield met de meeste regimes goede banden en was de vriend van talrijke bondsvoorzitters. Officieel ter promotie van het Afrikaanse wielrennen en om jongeren tot deze sport te bekeren trok Ducreux, vergezeld van zijn broer Daniel, gedurende ongeveer één maand van land tot land, om er telkens selectiewedstrijden in te richten voor zijn officieuze Afrikaanse kampioenschap.
1984
Mustapha Nejjari (Mar), de revelatie uit de Ronde van de Toekomst, wordt 54e in de wegrit van de olympische Spelen van Los Angeles.
1986
Abdel-Kader Zaaf (Alg) overlijdt op 22 september.
1987
De Russische amateur Igor Luchinko wint de eerste Tour du Faso. De vierde Afrikaanse Spelen vinden plaats in Nairobi, Kenya. Eerste organisatie van de Route de l’Est Internationale in Ivoorkust.
1988
Zeven Afrikanen klasseren zich in de Olympische wegrit van Seoel: Mohamed Mir (Alg) 39e, Seddi Benzin (Alg) 96e, Mobange Amisi (Cgo) 98e, Pierre Gouws (Zim) 99e, Kimpala Mosengo (Cgo) 104e, Garry Mandy (Zim) 105e en Dyton Chimwaza (Mwi) 109e. Vincent Mavoungou is de beste wielrenner van Pointe Noire (Congo-Brazzaville). Bij een oudere wielrenner, Philbert Kanda, koopt Remy Mayoukou N’Zaba (geboren op 25 maart 1971) een gekromd stuur om op zijn Zephyr te monteren. Pedalen, wielen, een versnellingsapparaat en alle andere attributen had Rémy gekocht bij vrienden en op markten in Pointe Noire en Brazzaville waar hij intussen middelbare school volgde. Tijdens deze periode werd er welgeteld één wedstrijd gereden te Pointe Noire. Zonder medeweten van Rémy, had Philbert hun beiden ingeschreven. Rémy eindigde tiende. Overtuigd van de mogelijkheden van zijn leerling spoorde Philbert Kanda oud‑renner Jacques Moungiti, een pionier van de Afrikaanse Spelen van 1965, aan om diens fiets aan Rémy te verkopen. Onderaan de fiets stonden de woorden “Eddy Merckx”. Enkele maanden later won hij, eveneens te Pointe Noire, de Grand Prix Sapec.
1989
Algerije (Benzine, Khrouf, Mir, Reguigui) 21e en Marokko (Abdeiah, El Farouki, Lachet, Bilal) 22e in 100 km ploegentijdrit op WK. Marokko (Habib, Hammoun, Ben Sami, Lachheb) 21e op WK junioren 70 km ploegentijdrit. Hammoun (Mar) 31e in wegwedstrijd WK juniores, Lachheb (Mar) 37e en Marrouni (Mar) 58e.
1990
Jens Zemke (Dui) wint de Tour of Namibia.
1991
Zimbabwe (Jones, O’Hara, Walker, Whitehead) 21e op WK juniores 70 km ploegentijdrit. Mark Beneke (Zaf) wint Momentum Rapport Toer (Zuid-Afrika). 6e All Africa Games te Kaïro, Egypte. Uitslag van de wegwedstrijd: 1.Haddad (Alg) – 2. Chikhoune (Alg) – 3. Adel (Egy) – 4. Chabani (Alg) – 5. Mir (Alg) – 6. Gueland (Mau). Teams: 1. Algerije (Mohktari, Haddad, Chabane, Chikhoune) – 2. Egypte – 3. Zimbabwe. De Ronde van Tunesië wordt gewonnen door de plaatselijke renner Mohamed Yazidi.
1992
Scott Richardson (ZAf) 81e in Olympische wegrit van Barcelona. Op de 100 km ploegentijdrit wordt Ethiopië (Abebe, Fana, Eyesus, Tesfaye) 28ste, net vóór de Centraal Afrikaanse Republiek (Molomadan, Gongadja, Ngaïle, Yasafa). De Zuid-Afrikaan Bloch wordt 26e op de kilometer. Zijn landgenote Jacqueline Martin wordt 46e in de wegrit dames. Eerste deelname van een Afrikaanse selectie (Zuid-Afrika) aan het WK voor profs te Benidorm: Andrew McLean en Alan Wolhuter geven beiden op. Alan Wolhuter wordt wel 23e in puntenkoers. Op het WK voor militairen is er in de ploegentijdrit een 10e plaats weggelegd voor Tunesië. Op het WK juniores wordt Van Zyl (ZAf)14e op de kilometer. In 1992 had er ook een schiftingsronde van de Grand Prix Cycliste de l’Amitié Franco‑Africaine van de Franse organisator Francis Ducreux plaats te Brazzaville. De Fransen Yves Beau en Philippe LePérien geraakten weg en Guy Lannic bleef met de Kongolees Remy Mayoukou N’Zaba achter. Rémy weigerde nog op kop te komen, hoewel Lannic, wielerlogisch, het tegendeel verwacht had. In de sprint voor de derde plaats haalde hij niet eens de foto. Vincent Mavoungou werd vijfde en tweede Kongolees, zich op deze wijze kwalificerend voor de finale te Cotonou in Benin. Saidou Rouamba, enkele keren winnaar van het nationale Burkinabese wegkampioenschap en eveneens winnaar van verschillende etappes en de eindzege in de Ronde van Burkina Faso van 1991, won met de vingers in de neus. Te Pointe Noire had men in de schoot van de petroleummaatschappij Elf‑Congo een wielerteam opgericht. Vader Mavoungou, kaderlid bij Elf‑Congo, was één van de verantwoordelijken van het team. Vincent Mavoungou kreeg het op deze wijze klaar om steeds met het best mogelijke, uit Frankrijk ingevoerde, materiaal te rijden. Rémy behoorde eerst niet tot de kring van beschermelingen, maar Dieudonné N’Zaba, eveneens kaderlid bij Elf‑Congo, had sympathieën voor zijn jonge naamgenoot.
1993
Eerste organisatie van de Boland Bank Tour in Zuid-Afrika. Winnaar is de Deen Lars Michaelsen. De Duitser Stefan Gotschling wint de Zuid-Afrikaanse Rapport Tour. Op het WK juniores wordt Zuid-Afrika (Cass, George, Mackenzie, McLean) 19e in de 70 km ploegentijdrit. Timothy Jones (Zim) wordt 70e in wegrit en Van Zyl 4e op de kilometer. Op het WK voor militairen wordt Tunesië 12e in ploegentijdrit. Bloch wordt 23e in WK elite 1 km tijdrit en Martin 71e in WK wegrit voor dames.
1995
Douglas Ryder (ZAf) wint de Boland Bank Tour. De 7e Afrikaanse Spelen worden gehouden in Harare, Zimbabwe
1996
Blane Wikner (Zaf) wordt 97e in de wegrit op de Olympische Spelen van Atlanta. Eerste UCI 2.5 Tour du Faso met de Duitser Guido Fülst als eindwinnaar.
1999
Eerste Internationale Ronde van Mali, gewonnen door Saïdou Rouamba uit Burkina Faso.
2000
David George (Zaf) wordt 86e in de Olympische wegrit te Sydney en Amir El Nady (Egy) 34e in de tijdrit.
2001
Ryan Cox (Zaf) is in Lissabon de eerste Afrikaan ooit die zich klasseert (65e) in een WK voor profwielrenners.
2002
De Keniaan David Kinjah is de eerste zwarte Afrikaan die een profcontract tekent bij een Europese ploeg. Een jaar later werd de ploeg Index-Alexia reeds ontbonden en was het sprookje reeds over. Kinjah zou wel een inspiratiebron zijn voor zijn blanke landgenoot David Froome. De eveneens blanke Zuid-Afrikanen Robert Hunter en Tiaan Kannemeyer worden wel respectievelijk 45e en 155e in WK te Zolder. De UCI richt in Zwitserland het Centre Mondial du Cyclisme (CMC) op, waar jonge talentvolle renners uit economisch achtergestelde landen professionele begeleiding en moderne faciliteiten krijgen.
2003
Voor de eerste keer is er sprake van een Ronde van Afrika, met start in Kaïro en aankomst in Kaapstad over een lengte van 11.500 km. De eerste rit zou gereden worden op 23 januari en de laatste is voorzien voor 28 mei. Samuele Tesffashi (Eth) wordt prof bij Amore e Vita. Eerste organisatie van de Tour du Cameroun. De Rus Ivan Terentine wordt eindwinnaar. Mauritius (Mike Chong Chin, Colin Mayer, Yannick Lincoln en Sebastien Hacques) wint de ploegentijdrit op 6e Spelen van de Indische Oceaan te Mauritius
2004
Eerste organisatie van de Internationale Ronde van Madagascar. De Tunesiër Rafaa Chtioui, een product van het CMC, behaalt zilver op het WK voor juniores. In het najaar van 2004 joeg VTM dan zwarte renners uit Allez, allez, Zimbabwe het veld in. Half Vlaanderen verkneukelde zich bij het aandoenlijke geklungel van de Zimbabwanen in het Kempense zand of de West-Vlaamse polders. Maar antropoloog en wielerfanaat Jan Boesman (°1981) is geen fan: “De enige verdienste van dit soort programma’s is dat ze illustreren hoe regionaal de wielersport nog altijd is. In het atletiek zijn zwarte atleten wereldvedetten. Maar gekleurde renners worden alleen opgevoerd als circusobject of om wat gratuite publiciteit mee te pikken. Rond diezelfde tijd lijfde de kleine wielerploeg RDM-Flanders een Keniaan in, Duncan Seko. De manager van dat team kwam er rond voor uit dat hij hem alleen een contract had gegeven omdat het een zwarte was; vriendelijk, fotogeniek en dus goed voor de publiciteit. Of die man al dan niet over sportieve kwaliteiten beschikte, was van geen tel. Nadat alle Nederlandse en Vlaamse kranten bij Seko waren langs geweest voor een Man-Bijt-Hond-verhaal, werd Seko terug naar Kenia gestuurd.” (GVA, 30/9/2006)
2005
De Amerikaanse ex-prof Jonathan Boyer bekommert zich over de nationale ploeg van Rwanda op oude fietsen van Quickstep. Jonathan Boyer garandeert dat Afrikaanse renners fysiologisch gelijkwaardig zijn aan de toppers uit Europa. Maar wielrennen is bij uitstek een sport waarin niet alleen fysiologie de doorslag geeft. Boyer vertelt o.a. dat het hem meer dan een jaar heeft gekost om zijn renners aan te leren om een bidon aan te nemen zonder dat ze plots tien meter achter het peloton reden. Die technische en tactische dimensie van de sport is heel moeilijk aan te leren. Ook omdat er ten hoogste zes wedstrijden per jaar zijn waarin je met dat soort dingen vertrouwd kan raken.
Heikel punt nummer twee: er is in landen als Kenia en Ethiopië weinig enthousiasme als het over profwielrennen gaat. Gevolg: er is een probleem met het ‘spikes for bikes’ (fietsen in plaats van lopen)-project. In de grote loopraces zoals Boston of Berlijn is gigantisch veel prijzengeld te verdienen. Zelfs middelmatige lopers kunnen in kleinere races sommen verdienen die in Afrika fortuinen betekenen. In het Afrikaanse wielrennen is die financiële aantrekkingskracht er niet. En daarom zullen grote atleten altijd meer naar het lopen neigen.
2006
Brusselaar Zakaria El Darabna is een voorbeeld van integratie. Als enige Belg van Marokkaanse origine rijdt hij met succes in het peloton rond. Hij vond onderdak in de ploeg van Willy Teirlinck. “Toch blijft een moslim op een fiets een zeldzaamheid. In Marokko wordt nochtans ook gekoerst. In het verleden reed ik al interclubs in Casablanca en Fez. De familie in het thuisland volgt mijn prestatie van nabij. Elke keer als ik terugkeer, moet ik uitgebreid verslag doen van mijn wedervaren.» De Bikelander kan zich goed in het Nederlands uitdrukken. «In het verleden vond ik al onderdak bij Vorselaar en een Nederlandse ploeg. Nu bij Bornem. Ik vind het dan ook logisch dat ik mij aanpas. Ik ben een moslim, maar dat schept voor mij geen problemen. De ramadan haal ik nadien in, mocht dat ten koste gaan van mijn wielerprestaties. Ik heb een dubbele nationaliteit. Misschien kan ik als Marokkaan naar de kampioenschappen gaan, maar ik doe dat enkel wanneer ik de Belgische niet verlies.» Twee jaar geleden overleed de broer van El Darabna. «Mijn broer heeft tien jaar gekoerst. Bij Curgehem. In 2004 overleed hij thuis na een hartaanval. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan hem denk. Mijn broer fietst met me mee in de hemel. Als ik een grote zege behaal, draag ik die aan hem op. Ik zoek alleen nog een symbolisch zegegebaar. Zoals Flecha of Armstrong.» (GVEL- Het Laatste Nieuws op 18/03/2006)
Daarnaast zou er in Gent ook nog ene Mehdi Tigrine zijn, van Algerijnse afkomst. Naast het feit dat jonge allochtonen het wielrennen blijkbaar niet echt als een flitsende sport ervaren, ziet antropoloog Jan Boesman nog andere verklaringen voor de afwezigheid van allochtone renners: “De belangrijkste is ongetwijfeld de tegenstelling stad-platteland. Wielrennen is bij uitstek een plattelandsport. In het peloton vind je nog altijd weinig stadsjongens. En het is bekend dat het overgrote deel van de allochtone gemeenschap in stedelijke gebieden woont.”
2007
De blanke Keniaan Chris Froome, die het jaar daarvóór nog zichzelf had ingeschreven voor het WK tijdrijden bij de beloften (maar tegen een official was opgeknald), wordt prof bij het Zuid-Afrikaanse Konica-Minolta en komt voor acht maanden in Tielt-Winge wonen bij de Engelse ex-prof Tim Harris. Een paar jaar later zou hij een fantastische carrière uitbouwen, maar op dat moment had hij al de Britse nationaliteit, al heeft hij buiten de Olympische Spelen van Londen nooit in Engeland verbleven. De Zuid-Afrikaan Robert Hunter wint de Touretappe in Montpellier.
2013
Het Zuid-Afrikaanse MTN-Qhubeka Team wint met de Duitser Gerald Ciolek Milaan-Sanremo. Daniel Teklehaimanot rijdt voor Orica Greenedge. Greenedge recruteerde Teklehaimanot via de plaatselijke wielerschool van de UCI, die investeert in de ontwikkeling van de sport in Afrika. Eritrea heeft een streepje voor op andere Afrikaanse landen: als voormalige Italiaanse kolonie heeft het meer een cultuur van fietsen dan van lopen. Bij Europcar onderscheidt een andere Eritreër Natnael Berhane zich in de Ronde van Turkije. Maar het is dus de blanke Daryl Impey die als eerste Afrikaan de gele trui in de Tour mocht dragen. Dat gebeurt, net zoals bij de ritoverwinning van Robert Hunter in 2007, in Montpellier.
2015
De Eritreeër Daniel Teklehaimanot neemt de bolletjestrui in de Tour, nadat hij ze eerder reeds definitief had veroverd in de Dauphiné Libéré.

2016

Tsgabu Gebremaryan Grmay is de eerste profwielrenner uit Ethiopië die deelneemt aan de Tour.

Ronny De Schepper
(met heel veel dank aan Bart Willockx, Pieter Leuridan en Mark Allen)